mysle ze treba rozmwaiac mowic przytulic... nie wiem nie bylam w takiej sytuacji.. mysle ze bedzie dobrze ze tam poprostu jestes przy niej.

Rozmawiać o dawnych czasach, wspominać- jeśli ona może jeszcze mówić, oglądać zdjęcia...

a nie da rady zachowywać się jak gdyby nigdy nic ?
bo czasem to też jest lepsze

a jest to osoba wierząca?

Zależy to od stanu psychicznego czy ma depresje czy jest pogodzona z ym faktem czy cierpi... i jaki to jest etap umierania. Moja Babcia przez kilka miesięcy miała depresje samo ubranie i zmuszenie do jedzenia było masakra Babcia była zła na to ze musi życ że nam zawadza (to ona całe życie się nami opiekowała) a już że tak powiem pod koniec to najważniejsze było to żeby być przy tej osobie. Babci rozmowa, tulenie akurat nie pomagało u niej ważne było to ze ktoś przy niej był (jak było zimno przykrył jak było ciepło odkryć) myśle że słownie nie da się podtrzymać na duchu. TRZYMAJ SIE

ma depresję i chce umrzeć nie chce już cierpieć prosi abyśmy ją wypisali ze szpitala bo chce umrzeć w domu. nie je nie pije - nie chce- umiera z głodu. zywiona jest pozajelitowo i tylko to ja trzyma przy życiu

No kochana...najgorsze z mozliwych:( wracac do chwil,których juz sie nie powtorzy,wspominac z myślą ze sie umiera.Moj tato tak miał,umierał na raka i poki był swiadomy wszystkiego,cierpiał,kiedy patrzył na gitare a wiedział ze juz nie wejdzie na scene,płakał gdy ogladał zdjecia z wakacji,bo wiedział ze juz nie pojedzie itp...
wydaje mi sie,ze wystarczy poprostu byc,zachowywac sie normalnie,wiem ze to brzmi kompletnie bezuczuciowo,ale podajac za przykład znow mojego tate-nienawidził litosci a najbardziej wnerwiało go,jak mu non stop zdrówka zyczyli.Ehh..ciezko ciezko:/

W takiej sytuacji najważniejsza jest obecność najbliższych...nie trzeba nic mówić... wystarczy być..być z tą osobą do końca...

akurat moja babcia tylko wtedy "ozywa", jak sie z nia rozmawia o starych czasach, wlasnie jak ktos wczesniej napial to zalezy czy osoba jest wierzaca, czy sie pogodzila ze swoja sytuacja itd.

no tak, zalezy wiec od człowieka.Starsi ludzie pewnie lubią wspominać,Ci ktorzy mają przed sobą jeszcze połowę zycia przed soba niekoniecznie.Macie racje,wiara ma tu duzo do rzeczy.pozdrawiam