Nie panikowałam ani przy pierwszym ani przy drugim porodzie :) Za pierwszym razem obudziły mnie o 6 rano odchodzące wody :) zaczęłam budzić mojego że wody mi odchodzą i że musimy jechać do szpitala a on na to : nie możesz trochę jeszcze poczekać? Śpiący jestem... Hi hi :p myślał że sobie żartuje :p a i tak całą drogę do szpitala mówił że na pewno jeszcze nie urodze bo nie krzycze :D o 11.40 przyszła na świat nasza córcia :) Przy drugim porodzie już po terminie więc doszukiwałam się wszystkiego i próbowałam wszystkiego żeby to przyspieszyć. Rano byłam na masażu szyjki macicy a pozniej w ciągu dnia miałam 4 razy mokrą bieliznę i stwierdziłam że to pewnie wody się sączą. O 21 pojechałam do szpitala (mój oczywiście mówił że na pewno jeszcze dzisiaj nie urodze :p) i okazało się że mam już rozwarcie na 3 palce :) o 22 przebili mi pęcherz a o godzinie 0.40 przyszedł na świat nasz synek :)

leżałam od czwartku na patologii, w piątek o 20 złapał mnie skurcz bezbolesny, potem drugi, moja mama się śmiała że może juz w końcu ruszy, stwierdziłam ze 'taa jasne tak rusza od 2 tygodni'...no i miała rację, bo jak sobie pojechała, to o 21 dostałam kolejnych skurczy, już mocniejszych . Poszłam sobie do kibelka na siku, siadłam na muszli i mnie złapał okropny skurcz że aż się poręczy z bólu chwycilam. Chodziłam po sali tam i z powrotem, bo nikomu nic nie mówiłam, przed 24 poszłam do położnych żeby mi coś daly rozkurczowego, ale kazały sie mi iść spakować i zaprowadziły mnie na porodówkę. Może nie tyle co spanikowałam ale się jakoś tak zestresowałam jak weszłam na porodówkę i uświadomiłam sobie ze rodzę i że nie ma odwrotu. Ale bac się nie bałam. Nazwalabym to bardziej stresem, bo z tego wszystkiego zapomniałam nawet swojego numeru telefonu, jak położna chciala powpisywać w kartę:)

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi :) Miło się czyta takie spokojne relacje :)