Wczoraj z pracy dzwonił do mnie mąż i nagle przerywa rozmowe bo jakas koleżanka go zagadała słysze w tel jego śmiech i jakoś głupi komentarz względem tej laski po chwili odezwał sie i mówi że się rozkojarzył to sie wkurzyłam bo albo gada ze mną albo z jakaś kolezanka nie chciało mi sie z nim wiecej gadac z nim wiec zakonczylismy głupią gatke on powiedział nara a ja sie rozłaczylam.Szlak mnie trafił nie dosc ze siedze sama w domu nie mam do kogo sie odezwac to on mnie olal dla jakiejs laski :)zrobiło mi sie przykro i smutno,wrócił z pracy mine mial obrazona zaczeliśmy sie kłócic mowie mu że po co dzwoni do mnie jak potem mnie olewa i sie rozkojarza dla jakiejs pindy,zjebał mnie ze mam nie obrazac jego kolezanek itd,to mu mówie a co koleżanki ważniejsze a on skoro tak myślisz to niech tak bedzie,moje nerwy były juz na granicy poniosło mnie wzielam do reki telefon ktory mi kupil i rozwalilam o podloge:(to był impuls nie chcialam tego zrobic nie panowałam nad sobą ,nie wiem co sie ze mna dzieje takie mam nerwy dobija mnie siedzenie samej w domu ani slowem nie mam sie do kogo odezwac mam dosc,pól dnia przepłakałam on sie nie odzywał przeprosiłam go bo wiem że zle zrobilam z tym tel :(powiedzial ze nigdy tego nie zapomni.Jest mi przykro i żal,bardzo żaluje swojego zachowania i tego że tak mnie poniosło,płakałam do poznej nocy wyszlam nawet z domu na spacer ale gowno to dało,niby mi wybaczył ale nie jest dobrze.Jeszcze mi mowi ze po co becze jak to nic nie da,ale jak mam odreagowac,on pali i piwo wypil a ja co ?nie mam nawet z kim o tym pogadac i komu sie wyplakac tak bardzo mi zle:(:(:(