Chciałabym zatrzymac czas, dobrze mi tak jak jest, nie chce nic zmieniać, nie chcę starcić żadnej z chwil, chce ocalić wspomnienia od zapomnienia... 

za tydzien minie już 5 miesięcy, a za miesiąc połowa macierzyńskiego, co będzie dalej - nie wiem, decyzja jest bardzo trudna...

moja córka rosnie dalej, wazy 7100g (wczoraj wazona0, mierzy ok. 69 cm, ubranka 68 mamy na styk, a pomalutku wchodzimy w 74 (nogawki jeszcze troszke długie i rękawy), pożegnałyśmy 56,62,żegnamy 68... czas leci nieubłaganie :(

taka refleksja dziś smutna mnie ogarnęła, że czas mija, życie ucieka i wtedy mam żal do siebie, że czasem ejstem taka okropna dla bliskich, taka wredna, niemiła, szczególnie osattnio dla męza:// tak mi przykro, tak mi szkoda tych chwil, które minęły, nic nie da się naprawic, nie da się cofnąć, ta jak ctrl i ,,Z" szkoda, szkoda, żaluję

będę nad soba pracować, obiecuje sobie, musze powściągnąc emocje niejednokrotnie znaim cos powiem, słowa ranią....

boje się tego, że czas tak przemija, że nie zdążę pewnych rzeczy zrobić, przemyśleć, dopiero co myslałam o starniau się o dziecko a ono juz jest, już smieje sie, piszczy na macie traca zabawki, gryzie wszystko i slini, kochana moja perełka :*

ten wpis taki refleksyjny dziś