,,nie ma co narzekać"; ,,wszystkie sobie radzą", 

więc nie narzekam, nic nie mówie, nie skarżę się, szukam pozytywów kazdego dnia, skoro nie mogę się żalić, przecież inni mają gorzej itd.

mam dwie rece, mam dwie nogi, powinnam się cieszyć, mimo że aparycja nie grzeszę,

co z tego, że samotność mnie pożarła, że właściwie odkąd wyszłam z domu na studia mając 18 lat, odtąd czuję się jak dziecko z sierocińca, takie samo samiusienkie,

co z tego, że każdego wieczoru kiedy dziecko już błogo spi, siedzę sama przed tv lub rpzed kompem i zażeram stres... stres codziennego dnia...

co z tego, że tak ciężko harowałam w życiu na wsyztsko, a czuję się jakbym i tak nic nie miała;

co z tego, że chciałabym nieba uchylić swojemu dziecku, lecz realia są dość przygnębiające,

jak tesciowa i tak wie najlepiej!

tak więc gdy przycodzi z wizytą trzymam dziób na kódkę, odliczam minuty do końca spotkania, a mysle, co chce, myśli są niewidoczne :D

nigdy nie znajdizmey wspólnego jezyka, niegdy nie odbierzemy na tych samych falach!!!!

syty głodnego nigdy nie zrozumie, tak myślę, ona miała zawsze wszysto, nas była 4, nie mielismy nic, to odbija się echem, to rzutuje na osobowość, na całokształt  tego jacy jesteśmy, jej zawsze sie wiodlo, mi prawie nigdy,  wyrosła w pałacu, a ja w barłogu, ją otaczała miłość rodzicieska, a ja wczesnie straciłam mamę, czemu mnie ocenia, skoro nic o mnie nie wie...