Moja mała córeczka idzie od poniedziałku do przedszkola... 5 godzin dziennie, od 7.30 d0 12.30.

Kurczę jak ten czas leci, niedawno małą, płaczącą tuliłam w rękach gdy miała kolki a teraz wkracza w swój etap dorosłości.

Ona się cieszy i mam nadzieję, że to nie jest radość początkowa bo jeśli mi się rozpłacze jak będzie miała zostać tam, to ja nie wiem czy dam radę odejść... Dziś nawet się na mnie obraziła, że jej tam nie zostawiłam:)

Bardziej to przeżywam jak ona. Chciałam aby szła bo jednak jak siedzi tylko z mamą ewentualnie z babcią to inaczej a z dzieciakami też inaczej będzie sie i rozwijać i w ogóle kontakt z rówieśnikami jest potrzebny uważam. Ale jak dowiedziałam się, że już od poniedziałku ma chodzić to szok. Jak??! Moja mała maleńka córeczka ma iść gdzieś na dłużej bez mamy, bez taty, bez babci? Śmieszne co ale jestem taka uczuciowa;)

Mąż się ze mnie śmieje, że będę ciągle spać a ja mówię, że chyba będę pod salą na ławce siedzieć i pilnować czy aby nic się złego nie dzieje;)

W oczach mojej mamy jestem wyrodną matką, która oddaje dziecko na pożarcie wilkom jakimś. Serio nie powiedziała mi tego ale wiem to po jej reakcji... Zdołowała mnie tylko. Bo jak to ja moge dziecko tak wcześnie do szkoły puszczać ona nas puszczała do zerówki w wieku 6 lat. Nie pomagają tłumaczenia, że wtedy u nas na wiosce nie było przedszkoli bo gdyby nawet były i tak by nas nie puściła. I weź takiej coś przetłumacz... A jeszcze teraz jak siedzę na zwolnieniu to już w ogóle. Dobrze, że mieszka 250 km dalej bo pewnie byśmy się w tej rozmowie nożami pozabijały;) Moja kochana mamusia.

Teściowa za to mówi, że ona sobie poradzi. chwilę minie jak sie czymś zajmie i o mnie nie będzie pamiętać - więc powinno obyć się bez płaczu. A z czasem to nawet będzie mówiła, że co tak wcześnie jestem po nią. Jak nigdy mam nadzieję, że jej słowa się sprawdzą w 100%.