Moja mała córeczka wczoraj właśnie skończyła trzy latka!

"Mamo jak przyjadą moje urodzinki samochodem, to będę tu siedziała"  ;)

Jeju jak to szybko zleciało...

Niby wszyscy mi mówią, że tylko innych dzieci szybko rosną, ale to nie prawda. Ja z dnia na dzień widzę, jak moja Panna rośnie, nabywa nowe umiejętności, jakieś nowe słówka jej dochodzą. "Mamo to oczywiste!" Ten czas leci nieubłagalnie szybko. 

Przecież ona dopiero się urodziła. Dopiero tuliłam ją w ramionach, wszystkiego się uczyłam, broniłam jak lwica mojej małej córeczki, nawet gdy moja mama chciała wziąć na ręce, pomóc mi w opiece to nie pozwalałam (jaka ja głupia byłam, padałam na twarz ale pomóc sobie nie dałam). 

Jak moja mała się urodziła, zastanawiałam się skąd ja wynajdę w sobie miłość aby pokochać drugiego bobasa tak mocno jak ją?

A teraz? Teraz już trzy - niby długie ale króciutkie - lata mineły. Biega, śpiewa, jest taką gadułą, że ciężko ją przegadać i ma cechy przywódcze:D Chce ,aby było wszystko tak, jak ona chce:) We wszystkim chce mi pomagać, wszystko ją ciekawi. 

Dużo osób jak zaszłam w ciążę mi mówiło, że jestem za młoda na dziecko, że jestem głupia gdy usłyszało, że ciesze się, że będę młodą mamą bo przecież imprezy młodość...

Mimo tego, gdybym mogła conąć czas, nie zmieniłabym nic. Córeczka to mój skarb.

Jestem bardzo dumna ze swego dziecka i... z męża, że tak o nas dba, że zawsze możemy liczyć na niego i że jest takim tatusiem jakiego ja zawsze chciałam mieć, gdy byłam dzieckiem.

Moja mała wielka rodzina!