Strasznie to smutne.Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji,zostawić swoje dziecko...Myślę,że będzie trudno żeby córka do Ciebie wróciła.Im dłużej z tym zwlekasz tym gorzej,coraz bardziej stajesz się dla niej obcą osobą a dziadkowie stają się coraz bliżsi.Napewno na odległość, czyli ona tu ty tam nic nie zdziałasz.Musiałabyś najierw spędzić  z nią trochę czasu żeby odzyskać jej zaufanie i odbudować więź.

Dziecina to nie tak. Ja w PL jestem kilka razy w roku, dzwonię do córki prawie codziennie. My mamy bardzo dobry kontakt. Ona jest u mnie w każdy wolny od szkoły czas. Na każdy dzień matki, rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego i wszystkie imprezy staram się byc w PL. Na Święta też. Teraz nie mogę bo jestem tuż tuż przed porodem. Ja ją utrzymuję, kupuję wszystkie zabawki i ubrania. Płacę za szkołę i zajęcia dodatkowe. Plus wysyłam mamie na niektóre rachunki.  Ale jestem tu już prawie 6 lat, a ona przez ten czas była w polsce w przedszkolu, w zerówce i teraz jest w drugiej klasie. Do tego chodzi prywatnie na  angielski, tańce, naukę gry na gitarze i flecie. I jak by nie było w PL mieszka w wielkim domu, z podwórkiem i ogromem przestrzeni. A tu u mnie w UK ma mały pokoik. No i bariera językowa. Ale coraz częściej mruczy, że może przyjedzie na zawsze. Może jak się mały urodzi będzie jej łatwiej. Nie wiem :(

Nie rozumiem tej Waszej sytuacji.... jak to czekasz aż córka postanowi przyjechać... przecież to jeszcze małe dziecko. Ile ona ma lat? 7-8? Ty jesteś jej matką i to Ty masz jej zapewnić poczucie bezpieczeństwa pod swoim dachem a nie utrzymanie u dziadków. Jestem w stanie zrozumieć, że musiałaś ją zostawić na jakiś czas i jechać za pracą za granicę, ale nie rozumiem dlaczego wciąż żyjecie osobno. Dziecku nie jest potrzebny dom z ogrodem tylko mama, a barier językowych dla dzieci nie ma. To żaden argument. Dziecko momentalnie załapuje języki obce przebywając wśród ludzi mówiących w danym języku. Najważniesze żebyście były razem.

podpisuje się pod jolką rękami i nogami. bo żebys potem nie żałowała tego bardziej niż teraz żałujesz.

cięzka sytuacja, ale też tak myśle jak powyższe panie... później będzie za późno... a za kilkanascie lat córka świadomie może ci to wypomnieć,a to będzie bolało...