Na portalu jestem codziennie. To już taki mój rytuał poranny i wieczorny i nieraz przed i popołudniowy. Oglądam profile innych mam i co widzę na dole w prawym rogu... Ilośc tc. I tak sobie przypominam, że niby tak niedawno to ja miałam wpisane 21, 25, 30 itd. A tu już 38 i tylko niecaly miesiąc do porodu. I tak jak niedawno ciągle narzekałam tak teraz w ogóle nie mam na to czasu, he he. Aż doszlo do tego, że sprzątając wczoraj szafki kuchenne, te górna zapomniałam, że mam taki odstający brzuszek :P Stanęłam na blacie i zachaczyłam nim o okap... Normalnie brak słów. Albo jak określiły dziewczyny w shoutbox - masakra. No bo jak to inaczej nazwac??? Ale ze mnie wspaniała mama, która zapomina o swoim brzuchu. A najlepsze jest to, że zdarzyło mi się to pierwszy raz w tej ciąży. Zawsze narzekałam, że mi ciężko, że butów nie mogę nałożyc itd. Aż w pewnym momencie poczułam się jak motyl i skakałam z blatu na blat. Jednak co tu dużo mówic... Nie motyl a ogromny trzmiel :) :) :)