Ja sie czuje dobrze. Doszlam juz do siebie, troche czasem szwy pociagna, ale daje rade. Musze sie pochwalic, ze tydzien po porodzie wcisnelam sie w dzinsy sprzed ciazy, a teraz wchodze juz we wszystkie spodnie! A tak sie balam, ze nie schudne szybko. Hehe fajnie jest!

jula zazdroszczę, że mieścisz się w ciuchy sprzed porodu ja tak dobrze nie mam jeszcze 10  kg na plusie mam ale 11 już zrzuciłam :) a co do roli mamy to z dwojką dzieci jest troszkę inaczej niż na początku z jednym na pierwsze  zwraca się większą uwagę rozpieszcza a teraz wiem czym to rozpieszczanie grozi więc tego nie robię chodzi szczególnie o kołysanie na rączkach do snu

A ja tego nie uniknelam. Kolysze na rekach chociaz tez sobie obiecywalam, ze robic tego nie bede. I co, i lipa. Kolysalam synka to i coreczke pokolysze. W koncu z tego wyrosnie, a czas leci szybko. Teraz jak pisze to tez ja trzymam na rekach hehe

ja wolałam nie zaczynać bo znowu by się zaczęło usypianie przez 2 godziny :) i ten straszny ból w sercu kiedy musieliśmy go oduczać tego jak był już za ciężki i wtedy strasznie płakal a ja nie mogłam do niego iść :(

Ja ze szpitala wyszłam w spodniach sprzed ciąży :) jedynie w jedne się nie mieszczę bo zawsze byly za ciasne :)

A u mnie z usypianiem to zależy jaki Zuzanka ma chumor :) Czasami lubi być kołysama a czasami drze się zeby nie kołysać. Wtedy kładę do kołyski i sobie śpi sama :)

mój śpi tylko na brzuchu inaczej nie zaśnie :)

Moja na brzuchu też ale tylko jak leży na mnie. Inaczej jej nie zostawiam :)

nie no ja tez go nie zostawiam siedze i sie gapie jak spi :) w nocy na pleckach bo się boje o niego

Właśnie trezba uważać. Jak nie jeden strach minie to przychodzi kolejny :( taka to rola rodziców.

Moja mala uwielbia spac na brzuchu. Na plecach za to nie bardzo. A od wczoraj klade ja do fotelika i bujam i mam rece wolne! Coz za odkrycie! hehe