Postanowiłam, że dzisiaj napiszę kolejny wpis :)

Pojechałam dzisiaj z moją mamą do mojej ukochanej chrzestnej. Pokazałam jej usg dzidzi i od razu zwariowała na punkcie malucha :). Głaskała mnie po brzuchu, wyściskałyśmy się i dostała nowy przydomek, jako, że mój tata nie żyje, a dziecko musi mieć dziadka- dziadzia Ewcia :D. 

Poszłyśmy na zakupy do galerii i sporo rzeczy kupiłam dla maleństwa, między innymi butelki,  smoczek, etui na butelkę, troszkę ciuszków. Matko, jakie są piękne rzeczy dla dzieci! Najbardziej spodobała mi się spódniczka dla dziewczynki w kratkę z ćwiekami i legginsy z kokardkami :). Dziadzia Ewcia już chciała kupować jak zobaczyła mój błysk w oku, ale powstrzymałam ją mówiąc, że przecież jeszcze nie znamy płci. Obie zgodnie twierdzą, że będę miała córeczkę, za to ja nie wiem czemu czuję, że chłopca, mimo, że wszyscy, mówią, że dziewczynka jak w mordę strzelił. Zobaczymy :). Co by nie było i tak już kocham tego szkraba do szaleństwa. Jest dla mnie najważniejszy, a przede wszystkim MÓJ. 

Co do tatusia.. No cóż. Nie zasługuje on na to miano, od prawie miesiąca mam z nim takie jazdy, że wysiadam. Codziennie słyszę jaka to ja nie jestem, że zepsułam związek, bo z nim zerwałam. Przepraszam bardzo, ale jak miałam nie zerwać, jeżeli mnie nawyzywał nie raz, i raz oberwałam w brzuch, a przez te awantury dostałam krwotoku w 8 tyg i mało co nie straciłam dziecka. Po tej jakże przyjemnej akcji usłyszałam, że chciałam zabić dziecko i to moja wina, chociaż lekarka zaprzeczała i to właśnie jego ochrzaniła za złe traktowanie ciężarnej. Ponoć jestem wyrodną matką, bo poszłam na urodziny koleżanki i wróciłam o 3:00 z koleżanką, taksówką, bezpiecznie do domu. 

Dzisiaj pokłóciłam się z nim już tak na ostro i definitywnie. Koniec. Mam dość. Wysiadam z tego pociągu bo on wiezie do nikąd. Nie będę się kontaktowała, zobaczymy się na sprawie o ojcostwo (a, usłyszałam, że to nie jego dziecko, mimo, że wiedział, że tylko z nim spałam). Jednak mam uśmiech na twarzy i jestem z siebie dumna, że potrafiłam mu powiedzieć stanowcze NIE. Może i jestem samotną matką, ale ja bym tego tak nie nazwała, bo nie czuję się ani trochę samotna. Mam mamę, która mnie kocha nad życie, ukochaną chrzestną i przyjaciół. Tutaj skłaniam się również do Ewy (ewakamila) dzięki Ci kochana za tyle wsparcia, nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy, choćby to, że pytasz się co u mnie, jak się czuję i że mogę Ci się wygadać.

Nie wiem czemu, ale mam w sobie jakiegoś powera, wiem, że dam radę i zrobię wszystko żeby moje dziecko było szczęśliwe :).

Pozdrawiam Was mamuśki te przyszłe i te obecne! :)