Eh.. to czekanie mnie wykończy. Wczoraj niby 'coś się ruszyło' , a dzisiaj trochę pobolewa, skurcze połapią, a później godzina - dwie spokoju i od nowa. Wpadłam w jakąś zawiechę, wszystko mnie denerwuje. Jesteśmy u moich rodziców, bo stąd bliżej do szpitala. Posprzątałam cały dom, ugotowałam obiad.. jednak nie ma to jak u siebie. Jeśli w nocy nie będzie żadnego postępu wracamy rano do domu. Tam to czekanie nie będzie aż tak działało mi na nerwy. W razie czego to tylko 30 km..

I te spekulacje każdego : 'nie urodzisz dzisiaj' , 'mówiłam Ci, że Mała urodzi się w terminie' .. same wróżki dookoła mnie, cholera.

Taka właśnie dzisiaj jestem, istna maruda  aż sama ze sobą nie wytrzymuję..