Szymonek jest z nami już ponad 2 tygodnie. Szczerze powiem, że moje dni wyglądają tak samo. Nakarmię małego i odrazu korzystam z okazji żeby pospać. Budzę się kiedy budzi się maluszek i znowu karmimy. Często nie mam nawet czasu, żeby zjeść czy skorzystać z toalety. Wiem, że takie dni jeszcze potrwają... Mój J bardzo mi pomaga. Jego rodzice również, ale mimo to czuję się strasznie zmęczona. :( Czegoś mi brak... może tej niezależności, którą cały czas doświadczałam.? nie wiem... dziubek rośnie jak na drożdzach. Mam wrażenie że codziennie wygląda inaczej - doroślej ;D 

Najgorsze chwile są wtedy, gdy przystawiam go do piersi (bo jest głodny, szuka piersi) a on straszliwie płacze, zapowietrza się, robi się aż bordowy... i wtedy niestety z bezsilności sama zaczynam płakać...:( śpiewam mu, kołyszę dostawiam do piersi ale nie działa... płacze w niebogłosy a ja wtedy nie mam pojęcia co robić...