Przykro mi że mama tak Cię potraktowała...Mam nadzieje że jej przejdzie. A Tobie gratuluje podjęcia słusznej decyzji. My tutaj będziemy starały się Cię wspierać jak tylko będziemy umiały.

to dziekuje bardzo XDXD

Głowa do góry napewno sobie poradzisz :))) Może sprubój za jakiś czas znowu porozmawiać z mama, może jej przejdzie i dojdziecie do jakiegoś porozumienia.

mam taka nadzieje...

bedzie dobrze moze mam musi ochlonac po wiadomosci jaka ja obdarzylas :) ciesze sie ze zrozumialas ze bedziesz mama i urodzisz dziecko :) trzymam za Was kciuki :)

Na poczatku bylo trudno ale naszczescie zmadzalam.. XD

Oj karolcia :) hehe nic no pozostaje pogratulować :))) wierze ze dasz rade. Ja mam podobny problem, moi rodzice tez pracuja a ja siedze sama w domu i wiem ze z nudow niezle pomysly przychodza do glowy niestety nie zawsze przemyslane... Jeśli chodzi o zwolnienie z wf to dostaniesz bez problemu pojdz do ginekologa i z miejsca przepisze ci zwolnienie :) pozdro

Karolcia przykro mi,ale nie martw sie.Sadze,ze z czasem Twoja mama oswoi sie z problemem.Wiesz czas jest dobry na wszytsko,mysle,ze i w tej sytuacji.Jesli najda Cie chwile smutku zagladaj tutaj,nie pozwolimy bys dlugo sie martwila.Mysl teraz o tym Aniolku,to dla niego mysl teraz pozytywnie.dasz rade!!!razem damy rade!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Glowa do gory!!!!Pozdr.

Twoja mama nie ma prawa wyrzucić Cię z domu i jakbyś chciała wrócić do domu, to mogłabyś zgłosić się na policję i musiałaby Cię przyjąć, gdyż do 18stego roku życia odpowiada za Ciebie. Ale jeśli rodzice chłopaka są dobrymi ludźmi i pozwalają Ci u nich mieszkać, to napewno będzie Ci lepiej u nich. Cieszę się, że podjęłaś dobrą decyzję i chcesz tego maleństwa. Mi na początku tez było ciężko, ale nawet przez myśl nie przeszło mi usówanie i teraz jestem szczęśliwa z tej ciąży:) pozdrawiam. trzymaj się

Ja również gratuluję! Po pierwsze słusznej decyzji,a po drugie odwagi. Może nie jesteś teraz szczęśliwa z powodu tej ciąży, ale za jakiś czas kiedy oswoisz się z tą myślą, kiedy poczujesz pierwsze ruchy Twojego dzieciątka będziesz płakać ze szczęścia. Wierzę że dasz sobie radę ze wszystkim! A  Twoja mama, kiedy przyzwyczai się do myśli że zostanie babcią, napewno będzie cię wspierać. Cieszę się że rodzice Twojego chłopaka okazali zrozumienie.Jeszcze raz gratuluję!