Myślę że gdybyś już była w ciąży to wszelkie dylematy i niepewności poszły by w zapomnienie. Ja mam wciąż nadzieję by zająć w ciążę przed 4ur córki. Bo dla jednego dziecka to szkoda życia a rodzeństwu będzie łatwiej razem w przyszłości kiedy nas zabraknie.

Tu akurat to nie wiem czy tak jest, łatwiej. Mam starszego 8lat brata i młodszą 3lata siostre i kontakt znikomy. Nawet nie rozmawiamy.

Duża rolę w tym odgrywają rodzice. Jeśli dbają o spójność i zgodę w rodzinie o szacunek i uczą wyrażać uczucia to niema powodu by obawiać się o relacje w przyszłości. To jest moje zdanie.

Ja mam taki dylemat z trzecim dzieckiem.

W tej chwili ok 1/3 dzieci w Polsce jest jedynakami więc to nie bedzie nic dziwnego. Finjenta a co masz na mysli pisząc "szkoda życia"? Bo cztyam już to dzisiaj drugi raz i szczerze mówiąc nie rozumiem- z tego wynika ze życie ludzi którzy nie mają dzici jest zupełnie bez sensu?

Ps. w moim otoczeniu jest malo rodzin gdzie rodzeństwo ma dobry kontakt, raczej przeciwnie.

Mam dwoje starszych braci , jedne o 9 lat drugi o 7 i kontakt mamy bardzo dobry :) Mam dwoje dzieci z róćnicą 6 lat ;) tez sie długo zastanawiałm nad drugim dzieckiem ;) mieszkamy sami za granica , nie mamy pomocy rodziców czy teściów , wszystko na naszej głowie a w sumie mojej bo Wojtek w pracy prawie cały dzień :( bałam sie drugiej ciąży i porodu :P akurat tu nie pociesze bo w drugiej ciąży miałam gorsze komplikacje niż w pierwszej ale akurat wszystko dobrze się skończyło :) ciesze się , że jest Basia , nie chciałam żeby syn byl sam na swiecie jak nas zabraknie , kuzyni to nie to samo  , przyjaciele dziś są jutro ich nie ma .... wiaodmo ciężko jest choc  sumie przy takiej róznicy wiekowej  może aż tak nie ;) inaczej tez sie podchodzi do wychowania , na większym luzie , nie przejmuje sie wieloma rzeczami jak przy Tomku :) nie jest źle i nie moege sie doczekac aż Basia bedzie starsza :) fajnie jest :) 

A z tym dawaniem dziecku wszystkiego co najlepsze , to wiesz , dziecko tez ma rączki i pwoinno do pewnych rzeczty dojśc samo , nie jestem za tym aby dawac dziecku , dom , samochód itd. na dobry start w życiu , wiekszość jednak tego nie docenia potem ....

a i oboje   Tomkiem są ze stycznia ;) jak dla mnie bomba , akurat podrośnie do wiosny ;) ty dojdziesz do siebie i w ogóle ;) i bedzie mozna na dłuższe spacery chodzić ;) 

A ja własnie tego dobrego startu nie dostałam i zmarnowalam dochodząc do wielu rzeczy zupelnie sama wiele lat.

Tak czy siak nie przewidzisz co bedziw w przyszlosci wiec nie ma co sie tym zamartwiać, mozesz stawać na glowie a na koniec wszystko sie ulozy nie tak jak sobie wyobrażalaś. Nie ma gotowej recepty.

Rodzenstwo mojej mamy( 8) miało pozornie dobre relacje, przynajmniej zawsze tak uważalam, byli dobrze wychowani " wyszli na ludzi" prawdziwa duża śląska rodzina. A jak byl jej pogrzeb to z 7 jeszcze żyjących przyjechalo dwoje z mężem/ żoną ( jednemu wybaczam bo jest cięzko chory, a jedna siostra już nie żyła w tym czasie) wymigali się ze daleko, że są chorzy itp. Wtedy się pytasz co wlaściwie ma sens w życiu.

Ja sobie nie wyobrażam byc jedynaczka. Wiem ze wszystko byloby dla mnie itp ale czy to takie wazne? Dla mnie najcenniejsze jest to ze ja mam. I naprawde to duzo mi ułatwia w zyciu. W 3 w mama sie trzymamy bardzo dobrze nasze realcje są niesamowite tego sie nie da opisać ogromna wiez i wsparcie w kazdej sytuacji. To jest chyba najpiekniejsze co mogłam od zycia dostac. I wiem ze zrobie wszystko aby moje dziecio nie bylo samo tylko zeby mialo rodzenstwo bo wiem jakie to cenne.