Wiem, że jesteś na skraju załamania, jakiegoś tam załamania, może psychicznego może nie. Czasem mi Ciebie żal, a czasem nie ogarniam jak możesz być tak głupia niedoceniając tego co masz. I w dupie mam twoje modlitwy o spokojność, siłę i nasycenie duszy kolorem. Jesteś wariatką - nie bójmy się nazywać rzeczy po imieniu.  Bo jak wytłumaczysz inaczej te poranne łzy i nieposkładane myśli. Jak dziecko nad rozlanym mlekiem płaczesz nazbyt to często. I ja to wiem, i tylko ja. Bo śmiejesz się rzadko tak i nikniesz w oczach. Wiem, wiem, jesteś przecież gdzieś tam w środku szczęśliwa, pod którąś z tysiąca warstw - jest to. Ale musisz czasem dokładniej szukać.

Masz przecież tak wiele. Masz miłość ukrytą pod skórą, za paznokciem, w każdym z miejsc, które znasz i które na Ciebie czekają. Masz syna- morze uczuć, których opisać się nie da, kolejna miłość, której nie da się zamknąć w dłoni. Maleńkie serduszko, które musisz nieustannie chronić. Masz cały świat u stóp, a jesteś jego więźniem, jego i swojej głowy.

Bądź silna i nie gadaj głupot, że tak Ci, źle, bo są inni, którzy mają gorzej. Są choroby, burze i huragany, jest też samotność czarniejsza od twojej. PMS w końcu minie i może się uśmiechniesz nie tylko do i dla synka, ale też do samej siebie.

Więc nie każ się wydurniać, bo zbiera we mnie furia.....

Razem z Tobą chcę już dotykać nowy dzień.

http://www.youtube.com/watch?v=u0rMCh3...