Banalny słońca wschód, przewidywalny zachód......

Zasłuchałam się w Hey'a i przez chwilę chciałam być taka jak kiedyś, gdy muzyka określała wszystko. Brakuje mi słuchawek w uszach i muzyki, tylko w mojej głowie.

U kresu podróży przychodzi napięcie i strach. U kresu wędrówki czasem masz ochotę się zatrzymać i poddać. Opadasz z sił, mimo iż to już tak blisko.

Jeszcze 3 dni. Cholerne 3 dni.  A co potem, nie chcę pytać, nie chcę znać odpowiedzi.

Ludzie się na mnie dziwnie patrzą, gdy idę z dzieckiem w podartych spodniach, martenach i z włosami w kolorze brudnego różu - myślą sobie co za matka, a moje oczy krzyczą "Spierdalać".. bo nikt nie zna mnie, czasem ja sama siebie nie znam nawet...poznajemy się całe życie i nigdy się siebie nie nauczymy na pamięć - choć nieustanie próbujemy, wszystkimi zmysłami. Takie to nieudolne..

Staś ma 3 ząbki. Od 2 tygodni pierwszy raz przespał całą noc..oddycham spokojniej.

Czasem myślę, że jestem jak skała- samotna, ale nikt nie jest wyspą, potrzebuję i jestem potrzebna.

Dla tych miłości będę żyć i wszystko przetrwam.