Padam na ryjek. Staś w nocy spał tylko 3 godziny, resztę się darł jak poparzony kawą. Pieką powieki.

Może gdy nazbyt narzekam na swoją rzeczywistość, Bóg śmieje się w głos. Dam jej złego więcej, niech zobaczy jakie to na co tak narzekała, było fantastyczne.

Boję się jak dam sobie radę. Szczerze- mówią, że dla dziecka możesz wszystko. Więc jestem chyba wyrodną matką, bo miałam dziś w nocy chwile, gdy nie czułam nic prócz nienawiści. Nie, nie do synka, ale do samej siebie, do tego co mnie spotyka.

Nie wiem czy jest już ząb, może zęby, bo Staś nie daje zobaczyć, ale co innego mogłoby to być. Dziąsła już od dawna spuchnięte.

Pokory mi trzeba i pogodzenia z tym co na mnie czeka.

Za zakrętem miało być już tylko czekanie, a jest też ból i zwątpienie.

I nawet łez już nie mam. Ani jednej tej nocy, choć byłam w tym mistrzem - nie umiem nawet się rozryczeć dla rozładowania emocji. Ktoś zabrał mi koronę Miss w tej kategorii.

Pokory choć maleńką kropelkę, siły cały worek.

Poproszę.

Pokory.....