U nas lepiej, Stasi sie zaaklimatyzowal dobrze, jak wczesniej pisalam-ja troche gorzej. Ale trzeba ogarnac sie i isc dalej paradoksalnie stojąc w miejscu. 

Bo jest to wlasnie to miejsce w ktorym chcialam byc i nadal chcę byc. 

Jest mi lepiej, choc wciaz zimno i ponuro. Swiat ten w ktorym jestem nie jest moj i byc moze nigdy nie bedzie, ale dziele go z ukochana osoba, a nawet dwiema.

Moj angielski jest gorszy niz myslalam, a raczej jest żaden. Jakos jednak udalo mi sie zalozyc dzis neta i aktywowac to telefonicznie co na sama mysl wczesniej przyprawialo mnie o palpitacje serca. Niestety wciaz nie mamy polskiej tiwi, bo tak jakos wyszlo i nie wiem jak to  zrobic zeby wszystko przyspieszyc, bo calkirm zdziczeje, nie wiedzac co sie na swiecie dzieje. Generalnie w ogole nie mamy tv, nawet ang wiec jakos tak mi dziwnie brrr.

Mieszkanko nasze malo jest przytulne jak na razie, alevto kwestia kilku pierdol, ktore trzeba zakupic, ale lista rzeczy niezbednych jest wciaz dluga, a do wyplaty jeszcze troche zostalo czasu. Niestety w mieszkaniu nic praktycznie nie bylo i na wejscie nie mielismy nawet taleza i wszystko musielismy do domu przytachac.

Takie to nudne, ze az juz mnie sama znudzilo to pisanie.

Ogarnę sie i tyle, jestem skazana na to zycie jakie mam i przyjmuje je jak błogosławieństwo, 

bo kocham i jestem kochana...to skarb.