Dość przewidywalnie zatem. Zmienne mam nastroje. Nas troje zmienne miewa nastroje. Mam to gdzieś,  w dokładniej brzydkie słowo na ch z tym. Wiem co najważniejsze. 

Chciałabym pisać o miłości,  podróżowaniu zielonym szlakiem, wybieraniu jednej z tysiąca dróg. I zapach ziemi mi się marzy, zboża i kwiaty, po prostu Polska. Można więc tęsknić do innego tego nieba nad głowami. 

Nadzieja, raz jej brak, a potem zbyt wiele i jestem Ikarem, wierzę porzucając rozsądek.  I jak w tej piosence,  mimo iż milion razy spadał,  wciąż klej i połamane skrzydła noszę w kieszeni, jak porządnie zawieje może jeszcze polecę. 

Innego dla nas chciałam szczęścia,  zabierajacego dech i powietrza,  skaczącego na skakance pod blokiem, a mamy to właśnie,  niekiedy trzeba odnaleźć je w przykrej dla nas rzeczy. Jedno jest tylko szczęście,  ktorego chcę najmocniej, zdrowie dla Stasia, o nic nie proszę, resztę mamy w sobie, choć czasem trzeba dobrze poszukać. 

Ćwiczenia z synkiem to ciezka sprawa, nie widzę poprawy, robić tego nie chce, wciąż msm te niepokoje w sobie i boję się, może pani doktor nie zauważyła powagi sytuacji. Wciaz to napięcie,  jak struna w gitarze, zaraz pęknie i strzeli mi prosto w twarz wrrrr.

Z drujej strony rosnie mi serce jak Stach udaje, że rozmawia przez telefon, taki zaaganżowany ha.