Tego bym się nie spodziewała nigdy po Farbenie. Jakieś tam w nerwach wypowiadane głupoty, ale to dziś przekroczyło granice koszmaru. 

Gotuje mi się botwinka, w lodówce ciasto na boszkopcie z kremówką galaretkami  i truskawkami... idę spać do Marcelka bo mnie migrena wzięła.  Wczoraj posprzątałam więc mam wyjebane. I mam smutno. Nie mam do kogo iść...

Ale moje dziecię za to jest kochane:

Wczoraj pomagał mi zapakować gondolę ( czyli pomagał mi ją skrzętnie ukryć przed rodzinnymi patrzałkami) miał radochę bo była i gondolka i lustrzanka ;)

A to własśnie nasza gondola upolowana. Jest cud. Ale co z tego, jak tylko ja się z tego wszystkiego chyba tylko cieszę... jestem w ciąży a mój ukochany mąż miażdży nas. Wiem, że mi przejdzie i wiem, że mnie przeprosi, szczerzę na niego liczę w tej kwestii.. bo jeśli tgo nie zrobi to nie wiem kiedy się do niego odezwę...