Antoni to dziecko jAnioł a Marceli to brat jAnioł. Antoni śpi, je, sadzi kloce, i grzecznie się przebiera jeśli nie głodny. Marceli przy wszystkim mu towarzyszy, ciągle go pilnuje, głaszcze, całuje, i nadzoruje kolejność czynności przy karmieniu czy przepbieraniu, nie jest zazdrosny, jeszcze tuli i znów całuje podczas karmienia. A gdy ktoś do nas przychodzi, to biegnie do łóżeczka i pokazuje i mówi pi , czyli że Antoś śpi ;) i wszystkim się nim chwali. Cudnie mi z tym. Na sameogo Antosia mówi Ato. Ciągle mu powtarzam, że jest wspaniałym starszym bratem, a jak zapyam czy kocha Antosia to go ukocha tak pięknie.. naprawdę piękniejszego rozwiązania nie mogłam sobie wyobrazić. Może to dzięki temu, że Marcelek ma dobre serduszko i od zawsze dzielił się wszystkim ze wszystkimi i tak chętnie chce we wszystkim pomagać. Dzięki temu, że Antoś śpi nawet jak pali się i wali mamy czas dla Maniusia, nie jest zaniedbany, wręcz nadal w centrum zainteresowania, a przynajmniej wciąż w przewyższającej zdecydowanie części. Farben się zakochał w Antku, widać to i czuć w powietrzu.Jest dumnym ojcem. 

Ja natomiast sama uporałam się z nawałem pokarmu, JUŻ. Na chwilę obecną z tym wszystkim czuję się jakbym miała dwumiesięczne dziecko w domu a nie noworodka. A w porównaniu to cc i poprzednie. Po porodzie zdecydowanie bardziej bolesne było to cięcie, ale sprawa tyczyła się niesamowicie bolesnych skurczy macicy, tak mocnych, że zagryzałam powietrze i rękami rzymałam się poręczy łóżka. na skurcze nie działa nic chyba ino zzo. Kiedy karmiłąm Atnka skurcze były tak potężne, że do teraz zastanawiam się jak mi to się udało przetrwać. Ale za to, szybko zostałam uruchomiona, szybko zdjęli opatrunek, szybko sama się wykąpałam, generalnie teraz w domu robię wszystko, i wyglądam normalnie a nie miss podkoszulka zapłakana i niechciana, ledwo podnosząca się z łóżka. Wiem, że jst to też kwestia tego, że ciągle się ruszam a więc ćwiczę, bo np po kilku godzinach snu nie ukrywam ból przeszkadza w wstawaniu z łóżka, znów trzeba się rozruszać na nowo. Generalnie w takim stanie to ja byłam przy Marcelim chyba z miesiąc po porodzie. Więc jest naprawdę dobrze, niewyobrażalnie, bo nie byłam w stanie sobie takiego scenariusza wyobrazić będąc w ciąży jeszcze..

Noce przespane, na tyle na ile można, karmienie co 3h. Marceli tylko się budzi jak Antoś płacze i łazi po domu, ale śpi z Farbenem więc oni już się tam ogarniają kiedy ja karmię i usypiam Antosia w kuchni siedząc. 

Dziś jestem trochę zmęczona sama z siebie, rana piecze, a tak nie chcę się kłaść, bo nie lubię tego wstawania i poczucia że jestem kaleką :P

A tu moi panowie. Farben robił zdjęcia ;)