Jestem mamą, jestem zwolenniczką karmienia naturalnego do pory w której kobieta czuje się gotowa bądź w potrzebie zaprzestać i przejść na karmienie sztuczne. Moje historie z Marcelim pozwoliły na kramienie pełne 8 miesięcy, moje historie z Antkiem raptem 7 tygodni. Zasuszam pokarm, który i tak produkuje się w bardzo skromnych  ilościach - 50 ml z obu piersi to i tak dużo - nie wykarmię tym dziecka które chce jeść 120 ml minimum. Kryzys laktacyjny dopadł mnie  nieszczególnym, złym momencie, kiedy Antoni odrzucił pierś, kiedy zaczęliśmy dokarmiać mm, kiedy wieczorem zaczęły pojawiać się prawdziwe kolki. Przez obłęd z tym związany nie wiem nawet dokładnie czy to wina mojego pokamu czy mm,  ale Antonio płacze od 18 do jedenastej w nocy, do pierwszej wczoraj, jak przespi się potem z godzinkę to ze dwie jeszcze się potem uspakajamy w nocy, walczymy o sen - on o spokojny a ja o to by nie zasnąć wcześniej od niego. Śpię jakże cenne dwie trzy godziny. Zawsze moglibyśmy nie spać nic. Marceli robi pobudki jak zawsze po swojemu przed szóstą też. Dobrze, że Farben na miejscu, dziś zabrał go rańcem bym mogła pospać do siódmej.

Generalnie wczoraj jeszcze walczyłam laktatorem, ale mimo odciągania, z każdym odciągnięciem pojawiało się coraz mniej mleka, dziś od rana nie odciągam, taka jest moja decyzja. Nie wiem czy to właśnie ja mu nie szkodzę, wczoraj zjadłam gulasz, pewnie zaszkodził. Dziś jeszcze nie umim napić sie normalnie kawy, jest to dla mnie za trudne wbrew pozotom.. nie ma smaku na nic. A kilka dni wcześniej zjadłabym konia z kopytami polango sosem pomidorowym.

Oprócz ciągłego poczucia, że ten pokarm mu szkodził, jeszcze to poczucie, że podział obowiązków się trochę bardziej rozłoży i będę mogła poświęcić czas Marclelkowi kiedy Tata będzie karmić Antka. Całokształ jest chyba taki, że się pogodziłam z tym, być moż nawet będę się z tym lepiej czuć jak tylko zobacz fekty takiej decyzji. 

Od wczoraj podaję BioGaię i wieczorem zaczęłam podawać Delicol. Liczę na poprawę. Dziś śpiocha, nawet. Zasługą jest szczepienie, które dziś odbyliśmy.

WIZYTA i SZCZEPIENIE

Antek ładne dziecko, wazy 4660g, musze przeliczyć ile to na tydzień wychodzi, ale na pwno ponad 200g, bo trzy tygodnie tmu wazył 3770g. Wszystkie mamy w przychodni dziwiły się, że taki maluszek już tak podnosi główkę, w sumie nie wiem czemu, jak Marcelek miał siedem tygodni, kiedy powstało jego kultowe zdjęcie na przewijaczku z główką uniesioną. Co do Marcelego, jutro robimy badania na krew i mocz i żelazo. Zaczynamy szkuać w końcu tej przyczyny niejedzenia.. ile to może trwać.. za to wybawił się dziś w przychodni z dziećmi, co ucieszyło mnie jako matkę, że nadaje się do życia w społeczeństwie. 

Jestem bardzo zmęczona. Szczerze. Bardziej chyba umęczona tym zadręczaniem. I noszeniem Antka na rękach po nocach. A i tak szerzej i piękniej usmiecha się do Taty.

ZAZDROŚĆ

Marceli bomba, która co chwile wybucha, jesteśmy na etapie niesamowitej zazdrości o mamę. Takiej zazdrości, która nie pozwala mu zrozumieć tego czego tak naprawdę chce. Wiem, że to połączenie z buntem, ale jego zachowania potrafią wyprowadzić z równowagi niestety. Nie jest już miłym bratem dla Antka, Antka który ciągle płacze i budzi go również w nocy.  Jest zazdrosnym bratem, jest bardzo zazdrosnym bratem..  ciężko to uporządkować, i w mojej głowie też nie ma pomysłu już na to jak to robić.

Przechodzę kryzys na każdej płaszczyźnie, również małżeńskiej i koleżeńskiej. 

EDIT

Chciałam jeszcze napisać, że cieszę się, że Marsylianka ma swój blog na głównej, dobrze ją się czyta, choć nie ma teraz czasu na komentowanie.. nie mam jak pisać, jedną ręką za bardzo się męczę, czasem nawet tej jednej nie mam wolnej.

A Naefri gratuluje dwóch kreseczek, a reszcie kibicuję - Dolores.

Chciałam jeszcze podziękować Koniczynce, za wsparcie, za chęci, za to że nie miałam czasu odpisac i zadzwonić przepraszam.

A Kamilc za całokształt chciałabym podziękować, że jest moim konfsjonałem w szczególnosci.. Bardzoś miś bliskaś.