Podobno z prądem płyną  ci najsłabsi.

Co racja to racja Marsylianko, tylko ja tak jakby zatrzymałam się, wszystko się dzieje wokół a ja stoję i tylko patrzę jak ludzie rozwijają się, wychodzą z domów, moje dzieci nabywają nowych umiejętności, mąż jeździ coraz więcej i zwiedza świat z trasy, wszyscy dookoła ćwiczą, jeżdżą na rowerach, a ja mam ciężko wyjść z domu na zakupy. Pisać bloga mi się nie chce, a mam tyle o napisania.

Wewnętrzna pustka, jak Farbena nie ma obok.

Zatrzymanie się nie jest najgorsze.  Ja czasem czuję,  że się uwsteczniam. Ot co..i choć nie zmieniłbym życia na inne brakuje mi pasji,  którą miałam,  tysiąca pomysłów do ktorych zapalałam się tak gwałtownie, czasem tylko na chwilę jak zapałka. Ale to było życie,  sinusoida, nie linia prosta, wielkie niewiadome. Teraz jest inne, nie mówię,  że gorsze, mierzę je usmiechem Stana i małymi radościami.

Ja stoje odkad urodzila sie Pola. Mam wrazenie, ze nie zrobilam dla siebie nic w tym czasie. Kompletnie nic. Dzien za dniem taki sam bez ambicji, bez ochoty na zmiany, na ruszenie tylka.