Dziś na ułamek sekundy przestałam być sama, po powrocie z Włoch na bazę po inne auto mogłam uściskać i pocałować swojego męża. Własnie jedzie na Węgry, w poniedziałek Dania. Łikendu więc mieć nie będziemy. 

Praca na pełnych obrotach, niby dobrze kasowo, zwłaszcza gdy spoglądam na obecny budżet, i kiedy myślę o inwestycjach które zaplanowała nasza rodzina na ten rok. Ale samotność to bardzo duża cena, moja samotność a jego tułaczka niby z dobrymi widokami.. ale, zawsze jest ale.

Marceli mówi zdaniami, Antoni rośnie, rośnie i mniej ulewa, wręcz z rzadka.

Maniuś nie wytrzymał, uśpił się w aucie, taty nie widział, tylko tata widział jego, według ojcowskiego spojrzenia Maniuś urósł.. Urósł i mówi zdaniami, ostatnio wylał mi cały świeżo zakupiony szampon, na drugi dzień latał za mną głaskał po głowie i wołał "nie ma mama szamponu, Maniuś ylał" pytam się go kto wylał? odpowiada "Ja!" Pięknie nauczył się nowej formy, rozróżniania form w ogóle. Jak zobaczył zdjęcia Farbenowe z trasy to rzucił podekscytowany "Tatusia tij, Tatuś daleko a pracy" nie mówiłam mu, że to zdjęcia Farbena, a sam rozpoznał, może przez to, że ostatnio odwoziliśmy go na bazę razem i widział konia i naczepę jaką miał jeździć jego tata. I tak wszystko po trochu komentuje, słowo, słowo, słowo każdego dnia minimum jedno nowe. Potrafi też wskazać, który ząbek go boli i powiedziec, że boli. Tak więc wiem, że na obecną chwilę górne piątki wyszły idzie najboleśniej dolna prawa piątka. 

Antoś jak pisałam ostatnio w komentarzu pod blogiem, w dzień matki zaczął sam obracać się z plecków na brzuszek, idzie mu to rewelacyjnie. Kiedy Maniek siada przy nim to Antoni zawsze łapie go za koszulkę lub włosy i nie chce puścić, Maniuś wtedy udaje że niby go boli, takie już małe zagrywki żeby mama wiedziała, że Antoś to rozrabiak i dokucza starszemu  bratu.

Maniuś apetyt ma, je ładnie, ale nózki ma teraz takie chude na przestrzeni kilku dni tak mu na dłgość wystrzeliły w górę giry, że nie do uwierzenia, pewnie dlatego też ojcowskie oko zauważyło, że Marceli urósł.

Ja muszę się chustować, jak dzieciaki mają gorszy dzień. Inaczej oboje darliby się na raz dwa trzy.

Padł mi laptop, muszę korzystać z Farbenowego, co rpawda i tak zamierzał w przyszłości kupić mi lepszy sprzęt, a tego zabrać w trasę, ale ja go tam lubię, mógłby mieć tylko inny system operacyjny zamiast fabrycznej visty. Także piszę na nie swojej klawiaturze, błędy murowane. Całą noc kopiowałam 90 GB naszych zdjęć na jego komputer. Lifebox to pomyłka stwórcy.

BTW z telefonu jestem zadowolona bardzo, choć jakość zdjęć jest przerażająca niestety, ale to kwestia pędzącej do przodu techniki przez co ciągle widzać że zotaję coraz bardziej w tyle. Ważne że lustrzanka tylu już letnia ( 4 lata) daje ze mną dalej radę. dziś pomio deszczu złapaliśmy fajne kadry. Ale zanim to, to musiałam gonić po łące moje uciekające w samych skarpetkach dziecko i śmiejące się w głos.

Zdjęcia na fejsbukowej stronie będą.

No właśnie nasz klimat deszczowy, wszyscy dzwoniący do mnie tylko pytają o stan rzeki, nawet mój mąż. Przerażające widoki pokazuje ostatnio świat małopolski, znów... tak już kolejny rok. Prawdziwa pora deszczowa. Na szczęście u nas bez objawowo. ale nie powiem żebym się nie bała kiedy deszcz bębni jak szalony o dach.