Jak się okazuje starzeję się ja, moje dzieci, mój mąż, kot, dwa psy i blog. Sama czterdziestka też już podstarzała, na szczęście jeszcze są użytkowniczki, które nie wyginęły pomimo upływu czasu i starzenia się ogólnie pojętego i nadal tutaj są, razem ze mną. Choć ja już dość okazjonalnie, od czasu do czasu, z rzadka. Nadal jednak przytrzymuję przy życiu mój blog, który miałam nawet przez chwilę w głowie usunąć ( nie do pomyślenia!), i nadal bywam.. czytam.
Następuje nie częsta okazja, piszę właśnie wpis, który nie wspominając  że jest dowodem na to, że lubię pisać, to ma nową cyferkę z przodu. 4 to dobra cyfra. 400. Pisałam już wczoraj ten wpis, ale po napisanej 3/4 treści mysz od komputera mojego meża zrobiła coś dziwnego, i cały tekst poszedł w siną dal, hen w las. Nieszczególnie się cieszyłam, zaczęłam nawet jeszcze raz, ale warunki domowe przestały być sprzyjające... piszę dziś ponownie, bo odczuwam silną potrzebę, by to było już.

Poruszam się po czerdzieści i wciąż widzę jak każda z nas stając się matką truchleje w czasie, jak dzieci stają się największym priorytetem, zasłaniają, wstrzymują. I pomimo tego, że sama czuję, że kręcę się tylko wokół tego tematu, i czasem mam serdecznie go dosć, bo wrzaskom i krzykom nie ma końca, to mam poczucie że mało obchodzę reszte świata i mam wrażenie, że jako matka dwójki dzieci siedząca w domu nieszczególnie mogę liczyć na wyrozumiałość i litość. Bo przecież co takiego robię czego inni nie.. sprzątam, piorę, gotuję, robię zakupy i mam dzieci. Inni dodatkowo chodzą do pracy, kształcą się, wyjeżdżają i odkrywają a po powrocie z pracy robią to samo co ja, sorzątają, piorą, gotują etc... nie liczę na współczucie, choć czasem bardzo bym chciała usłyszeć od kogoś, że robię wiele. Takie tam docenienie mojego wkładu własnego. I  tu przeraża mnie po części to, że za chwilę wyrwę się z otoczki własnego domu i pójdę coś gdzieś robić, by po powrocie z szkoły, pracy, znów prać i gotować, martwić się co jutro na śniadanie i obiad. Zastanawiam sie jak to ogarnę, jak sobie poradzę... bo dostałam dofinansowanie na kurs kat C z UP o który się mocno starałam. Dziś właśnie dostałam telefon. I będę musieć nauczyć się ogarnąć chaos jeszcze bardziej skomplikowany.. a i może innym pokażę, że mama może wiele, i nie chce zasługiwać na litosć tylko na podziw!

Mam rozkosznych synów, którzy są obłędnie głośni i nieznośni.Czym bywam mocno zmęczona. Brakuje mi słów, w zasadzie, to ostatnimi czasy w tygodniu mało rozmawiam z ludźmi.. a nie dziećmi. Zacznę chyba dzwonić na infolinie jakieś...

Na przestrzeni ostatnich tygodni jakoś wiele mało przyjemnych historii powyrastało na naszej drodze, a to jakiś czeski mandat, a to oszustwo na allegro za dużą kwotę, a to inwestycja, która przerosła kwotowo nasze oczekiwania, a to nowy kierowca dokoptowany i z jego winy  wypadek w Niemczech i kolejny manadat, a to zaginione papiery frachtu, jakieś podejrzenie choroby, jakieś mocno ząbkujące dziecko. Mocno wszystko się kumuluje jak zawsze. Przeżyjemy. Jestem na etapie prostowania krzywej..

I bardzo cieszę się, że mam okazję czasem choć w taki sposób się wygadać, wypisać... gdyby nie ten blog pewnie nie raz odeszłabym od zmysłów... Dziś podczas jego pisania przerywano mi średni 7 razy. Więc przepraszam za chaotyk.