Od jakiegos czasu Szymon smieje sie juz na glos, w ogóle poza spaniem i jedzeniem sa tylko smiechy i rozmowy, placzu kompletne zero;) i taka jestem przeszczesliwa, tak totalnie zakochana w tym usmiechu, ze przyznam szczerze- zaniedbalam troche dom. Nie moge oderwac sie od Syna. Jak na poczatku bylam wyczerpana opieka nad Nim, teraz najchetniej siedzialabym przy nim 24 na dobe, robiła milion zdjec i krecila filmiki. Wy tez tak mialyscie? Czy to tylko mi tak totalnie odbilo?

Noi powrót do karmienia piersia juz praktycznie udany. W zasadzie to teraz zaczyna mi sie nawal pokarmu, ktorego nigdy nie mialam, nawet po porodzie. Wiec jestem z siebie dumna.

Ot, taki jakis radosny dzien dzis:)