Jej wspolczuje ci bardzo poplakalam się nie wiem co bym zrobila na waszym miejscu chyba bym sie zalamała

ja również się popłakałam;( łzy same płyną kiedy czyta się o takim cierpieniu... Jednak wierzę, że synek przyniesie Wam sporo miłości i chodź na troszkę przytłumi ból.

Jakbym czytała swoją historię. Moja córeczka walczyła 40 dni. Również Sepsa ją wykończyła. Lekarz czekał i reanimował ją do naszego przyjazdu, jak ją zobaczyłam momentalnie ugieły mi się nogi. Gdy pni dr. stwierdziła, że już nie ma ratunku dla niej dała mi córeczkę na rączki i po paru minutach odeszła. Moja córa 19 października skończyłaby 2 latka. Teraz mam 4 i pół miesięcznego synka Łukaszka. Urodził się z wadą serduszka i atrezją przełyku. Jest po dwóch operacjach i jeszcze jedna go czeka na serduszko i zabieg na przepukline pachwinową. Jestem dobrej myśli i wiem, że Natalia czuwa nad braiszkiem i będzie wszystko w porządku. Trzymaj się ;*:)

Ryczę jak bóbr... qrwa mać... dlaczego tak jest, ludzie , którzy czekają, pragną... Bóg zabiera... rozdzierająca ból, pustka, nicość... :( życzę Wam dużo siły i zdrówka dla synka :) oby on wynagrodził Wam te wszystkie cierpienia :) :* szczęścia!

Tak jak każda popłakałam się Strasznie ci wspułczuję. Mieliście śliczną córeczke, Teraz jest jej dobrze u góry. Patrzy na was i się cieszy że będzie mieć brata. Napewno wszystko dobrze będzie z Małym, Maja nad tym czuwa

Czytając twój wpis poleciały mi łzy....... ja o naszej córci myśle dziennie w każdym pokoju mam jej zdjęcie.... czuję się lepiej gdy ją widze choć na zdjęciu ,....przez pierwszy miesiąc po jej śmierci odwiedzałam ją dziennie na cmentarzu ..... stwierdziłam skoro potrafiłam dziennie jeżdzić do niej do katowic to mogę też dziennie na cmentarzu ją odwiedzać skoro jest 4 km od nas a nie jak szpital 50km .... ale trzeba było się choć trochę dzwignąc w domu czekał na nas nasz synuś 1,5 roczny ....który też chciał mieć mame .......

Jestem teraz w kolejnej ciąży i mam jak ty.... nie ważne co będzie czy chłopiec czy dziewczynka ale zdrowe żeby było co najważniejsze ale gdzieś w podświadomości marzę żeby była córcia (narazie nie wiemy co będzie) 

 

Wydaje mi się że widziałyśmy się w szpitalu ...........na tym cholernym 8mym piętrze....... :(

oh boże popłakałam się jak głupia, 

Ja kocham swoje dzieci bardzo mocno sa dla mnie wszystkim ale z tesknota chyba sobie nie radze mam wrazenie ze czas ucieka a ja tesknie jeszcze mocniej nie ma dnia by nie uronić łez.