Ja też bym wróciła między ludzi, ale wizja zostawienia synka w żłobku mnie przeraża... I dlatego zostaję.... Ze straszym byłam 3 lata, tak jak chciałam..... Nie wiem ile wytrzymam "siedząc" na wychowawczym, bo zostajemy z jedną pensją, także dwójką dzieci i kredytem na mieszkanie.... Pomaga nam rodzina i jakoś ciągniemy.... Z jednej strony potrzebne finanse, a z drugiej chcęć bycia blisko dziecka, bo tak naprawdę pierwsze 3 lata życia są najważnijesze, poza tym szkoda je "przegapić". Na tym etapie dziecku potrzebni są głównie rodzice. Moja mama pracuje, teściowa też, także opcja zostawienia synka z babcią też odpada. Ideałem byłoby dorabianie w domu własnie, ale z tym nie jest tak łatwo.... Spróbuj, może Ci się uda..... Szkoda, że nie masz u siebie żłobka, bo żłobek od niani już chyba lepszy choć niepozbawiony wad....no, chyba, że znajdziesz zaufaną osobę kótra może zaopiekować się córeczką.....

NA Twoim miejscu mimo wszystko nie spieszyłabym się do roboty, jeszcze człowiek się napracuje, nabiega z domu do pracy i z pracy do domu. Spróbuj może z tą opieką nad dzieckiem lub pracą paierkową....

Mam podobnie jak Ty, Staś znikim nie zostanie - mam jest potrzebna 24 h na dobe.

 

I nie myśl o sobie tak, że tylko siedzisz w domu - bycie mamą to najważniejsza i najbardziej wyczerpująca praca pod słońcem. Dziecko jest zawsze najważniejsze i musimy myślec o tym co dl aniego najlepsze.

Też bym chciała wyjśc z domu chociaż na 2 godziny, wrócić między ludzi, ale niestety, nie jest to łatwe. Mam plan być z małym do 3go roku życia, al eile z tego się uda nie wiem, bo też życie jest takie a nie inne i nikt nam na chleb nie da. A kredyty są, mieszkanie trzeba wynajmowac itp. No idziecku ni eodmówisz mleka, soczku czy pieluszek. Cięzkie sa to sprawy i trudne wybory do podjęcia.

W każdym bądź razie nie osądzaj siebie tak surow i życzę powodzenia :)

Nie są to właśnie łatwe wybory. Żebym ja jeszcze miała jakąś normalną tą pracę 8 godz i od poniedziałku do piątku. Ale ja pracuję w sklepie na dwie zmniany i albo od 5 rano albo do 22 wieczorem. A najgorsze jest to uczucie, zę jestem do bani. Bo skończyłam studia i nie mogę znaleźć pracy w zawodzie, U nas takie bezrobocie, że normalnej pracy nie można znaleźć, a co dopiero w biurze. A jak kończyłam studia to chciałam najpierw mieć dziecko, potem jakoś się urządzić. No i teraz mam czas leci, przez ten cały krach ciężko jakąkolwiek pracę znaleźć. Na mleko i pieluchy dla dziecka to jakoś się znajdzie, sobie odmówię a będzie. Ale dużo innych rzeczy musimy sobie odmawiać i kalkulować, jak tu wszystko połatać

W żadnym wypadku nie możesz tak o sobie myśleć! Wielu ludzi jest w takiej sytuacji jak Ty. Mam mase znajomych ktorzy są po studiach i nie pracuja w zawodzie... Takie czasy, niestety :( Jeszcze wszystko może się zmienić! Ważne, że pracę masz :)

Wiem, że powinnam się wziąść w garść zamiast sie użalać nad sobą