Witam Cie. Przeczytałam twój wpis i postanowiłam ci napisać że ja też miałam taki okres w ciąży, że myślałam że już teraz klamka zapadła i moje zycie już nie będzie takie jak było, też zastanawiałam się czy to dobrze że teraz będę miała dziecko a zaszłam w ciąże w momencie gdy dostałam upragnioną pracę. Jednak muszę ci napisać, że teraz gdy mój synek ma już prawie 3 miesiące myślę, że wszystkie te rzeczy też są ważne: to jak wyglądam, obiad, sprzątanie ale nabrały one innego wymiaru ważności: najważniejsze jest że Oli się uśmiecha, że gaworzy... czasami rzucam wszystko i biorę małego na spacer... zostawiam bałagan, obiad itd Mój mąż mówi, żebym się nie przejmowała. Pomału zaczynam wszystko ze sobą godzić. A praca? Tęsknię za nią, boję się że ją stracę ale bardziej boję się stracić najważniejsze momenty z życia mojego synka. Trzymaj się cieplutko, wszystkie wachania, załamania i myślenice niedługo znikną i nabierzesz pewności, że dziecko akurat w tym momencie to najlepsze co ci się trafiło. Buziaki

hejka, masz dokladnie takie same obawy co ja. co prawda nie mam tak daleko do pracy ale jest ona i tak na 8h z godzinym dojazdem, jak u mnie wszyscy pracuja....tragedia, a opiekunke nigdy w zyciu. ja nosze swoje dzieciatko i bede chciala je wspolnie z przyszlym męzem wychowac. ale boje sie tej samotnosci, sni mi sie po nocach ze zostaje sama z dzieckiem i zasypiam ze zmeczenia a dziecko sobie lazi po domu, bez opieki, tragednia..... obawy obawy i jeszcze raz obawy, ale wiem jedno, mam duzo osob wokol siebie ktorzy i tak mi jakos pomoga, nie wiem jeszcze jak to bedzie wygladac, ale nie bede z tym wsyzsktim sama i ty z pewnoscia tez nie. pamietaj ze jesli masz meza to moze wziasc dwa tygodnie wolnego tzn. L4 opieka nad osoba z rodziny, to niby tylko dwa tygodnie ale juz cie w jakis sposob odciaza, a moze wziasc je bezposrednio po urodzeniu, gdzie bedzie na pewno troche chaotycznie...  zycze tobie aby wszystko sie ulozylo i na pewno tak sie stanie. grunt to sie nie przejmowac i nie denerwowac niepotrzebnie na zapas bo moze sie okazac ze wcale nie musialas sie martwic.....a bobasek tez odczywa twoje nastroje.....:):) a wiem ze dzidzius doda ci tyle sil jak je zobaczysz ze nawet zapomnisz o tym szybko....pomysl sobie o USG jak fajnie sie tam porusza...jak macha do ciebie....

Chyba każda mama miała podobne myśli w pierwszej ciąży.Ja w swojej pierwszej ciąży miałam 20 lat, chodziłam do syudium policealnego z ojcem dziecka znałam się tylko rok i jakoś wszystko się poukładało.....Dziś mam 28 lat dwóch cudownych synów, skończone studia (licencjat i magister) i trzeciego bobaska w brzuszku..... Jedno co mi nie wyszło to moje małżeństwo, które rozpoadło się prawie trzy lata temu, ale i tak jest dobrze. Spotkałam cudownego mężczynzę, który pokochał mnie moich chłopców i małą Gabrysię w brzuchu.Przyznaje nie było łatwo ale wystarczy uśmiech Maluszka pierwsze słówko Mama i pierwszy koślawy kroczek a zapomina się o trudnościach. Mamy przecież dla kogo się starać.Trzymam kciuki i wierzę że wszystko będzie dobrze. Pozdrawiam cieplutko Ola.