Jak tylko zaczyna się ukladać to musi się posypać i poszło po calości,czasem mam wszystkiego i wszystkich dość,nie wyrabiam...Od kiedy jestem w ciąży wszyscy sa nieszczęśliwi-ja nadrabiam mina,ale jest mi cholernie ciężko,staram się jak mogę,żeby dziecku niczego nie daj Boże nie zabrakło,chociaż jest cięzki,a i tak nawet nie mam za to dobrego słowa,ciągle jakieś pretensje,nerwy,szlag mnie trafia:( Tego dziecka chcę chyba tylko ja i mój P.inni maja je i  nas gdzieś.Szkoda gadać.

Siedzenie calymi dniami w domu mi nie ułatwia w niczym,czuję się zbędna i niepotrzebna,nie wiem,może to hormony,ale traktowanie mnie jak chorej jest dołujące.              W dodatku ciuszki ciążowe,które mi w końcu doszły z allegro są prawie w całości za małe-z dziesieciu sztuk pasują cztery,jestem gruba nie ma co sie okłamywać,pocieszam się,że po porodzie może cos mi spadnie to wtedy ponoszę,ale humor mi sie całkiem popsuł.Tkwię całkiem sama w tym pokoju i dostaję do głowy.Boję sie porodu,tego co będzie potem,nie wiem czy będę dobrą mamą-kompletnie nie mam pojęcia o maluszkach,nie chce chociaz tego schrzanić...

Sorki,że tu sie wyżalam,ale muszę się wygadać,po prostu mi trudno,musze sie wziac w garsć.Bezsensu mi to wychodzi...