Dlaczego tak jest, że wszyscy którzy podobno mnie 'kochają' traktują mnie jak nic nie warte, niepotrzebne nikomu GÓWNO? Od samego początku mojego zasranego życia tak jest, najpierw matka mnie olała, zostawiła w wieku 5 lat, wyjechała. Tata kilka lat później obraził się na mamę że ciągle jest na wyjeździe i zostawił mnie z babcią. Jako 10letnie dziecko mieszkałam SAMA w mieszkaniu, a moja babcia w mieszkaniu obok. 

Kiedy miałam 13 lat, zaczęłam znowu mieszkać z mamą i tatą. Szczęśliwa rodzinka znów razem. Taa.. Z mamą żarłam się jak pies, codziennie przez nią płakałam. Tata miał jak zawsze wyjebane. 

Dlaczego musiałam trafić na faceta który traktuje mnie tak samo? Jak powietrze, jakbym wogóle nie istniała. Ja jestem tylko wtedy kiedy znudzi mu się granie na kompie, oglądanie tv lub siedzenie z kumplami czyli PRAWIE WCALE.

Zawsze marzyłam o prawdziwej kochającej się rodzinie, myślałam że taką założę i będzie pięknie. Ale w życiu nigdy nie jest pięknie... 

To jak klątwa która ciągnie się za mną od samego urodzenia, widocznie tak już musi być. Widocznie nie zasłużyłam sobie na szczęście...