Ja wiem czemu płaczesz ! :) Tak sobie płaczesz ! :)

Rozmawiaj dużo z tym swoim, nie pozwól, żeby zostawiał Cię samą z Marcelem.

Wiem co gadam, przeżywałam 2 razy (i nadal przeżywam, niestety...:()

Całuski dla Marcela od cioci narkozy :)
Trzymaj się !

moje poczatki tez byly trudne,wciaz ryczalam...czulam sie taka mega zmeczona tym wszystkim,chcialam wrocic do etapu ciazy:)a potem z kazdym dniem bylo coraz lepiej:)jak dojdziesz fizycznie do siebie to hormony tez sie uspokoja.

Początki takie sa niestety, ale uwierz ze z kazdym tygodniem bedzie lżej :) trzeba to jakos przezyc, później bedzie pięknie :) Trzymaj sie

Kochanie ja przez ponad miesiąc ryczałam dzień w dzień po kilka razy, był to baby blues. Głównie dlatego że byłam ze wszystkim sama też leżałam z Marcelkiem 5 dni z tym że był 2 oddziały dalej, gdy wróciłam do domu Adi wziął 3 dni wolnego, wrócił do roboty a po kilku dniach zaczęłam płakać, brak snu, zmęczenie, ciągła samotność (jakby nie patrzeć młody non toper spał) brsk spetytu ect robi swoje. Z czasem minie będzie dobrze buziaczki dla Marcelitka a Ty kochana trzymaj się

nie martw sie to hormony po ciąży szaleja stad ten płacz , musisz przywyknąc do nowej sytuacji , bedzie lepiej zobaczysz ;)

Musisz być silna. Masz przy sobie dwóch chłopaków, którzy mocno Cię kochają! Daj sobie czas, będzie tylko lepiej :)

Tak jak dziewczyny piszą: tak często bywa, jeszcze trochę i będzie dużo lepiej! A co do Marka... mam nadzieję, ze to zmiana na stałe. Trzymam mocno kciki za to by tak właśnie było!

Początki zawsze są trudne, musiscie z Marcelkiem zrozumieć się wzajemnie :* Z każdym dniem będzie lepiej :*

zobaczysz, że z każdym dniem bedzie lepiej, niestety takie są początki, ślicznego masz synka