Psychicznie, fizycznie, chcę wyjść i nie wracać... Nie przez Marcela, nie nie.

Mam już tak kurwa dosyć... Nie chcę tu żyć ale nie mam wyjścia, to najgorsze co może być. Być uwięzionym gdzieś, może na zawsze i ta świadomość że zawsze będzie źle. 

I to, że nigdy nie mam nic do gadania, żadnych kompromisów - tylko jedno zdanie się liczy, bynajmniej nie moje...