Skoro tak bardzo się boisz to może najpierw powiedz mamie i uzgodnijcie jak powiecie tacie.... Ja bym tak zrobiła, nie dlatego, że mój tata taki zły, tylko bałabym się że dostanie zawału, a tak to mama będzie już wiedziała wcześniej i może pełnić rolę "uspokajacza".  Ale sama najlepiej znasz swoich rodziców więc nasze rady mogą być nieskuteczne w Twoim przypadku.

Tak katita, lepiej nakłamać że będzie cacy prawda? moja rodzina się ode mnie nie odwróciła, trzeba czytać dokładnie posty.

Z własnego doświadczenia- lepiej się mile zaskoczyć niż przeżyć zawód. pdejście zdrowe. sytuacja trudna- trzeba wiedzieć czego się można spodziewać. Jeżeli będzie trzeba- są osoby które były w podobnych sytuacjach i takie osoby powinny pomóc. Ja nie załamuję tylko pomagam z mojego posta wynika że będzie ciężko- bo będzie. Napisałam kika123, ze jak chce posłuchać to jej podpowiem, ale nie tu, żebym została oczywiście przemaglowana z góry na dół.

dziękuję za to,że odpisujecia daje mi to dużo do myślenia,

icaria rozumiem o co ci chodzi w twoich postach i sądze że masz rację moja rodzina jest trudnym typem, i nie są zbyt wyrozumiali wiec nie będą się cieszyć tylko jak co drzeć i to ostro nie wiem jak temu podołam i co powiedzieć w swojej i dziecka obronie przeciwko ich oskarżenią 

Kicia- główka do góry. jak to się mówi czas leczy wszystkie uszczerbki na psychice i zobaczysz jak poczujesz ruchy. I staruszkom też faja zmięknie;) tak to już jest na tym świecie. Oni lubią planować za nas przyszłość, my lubimy wpadać i psuć rodzicom wszystkie plany- a nasze dzieci lubią być mądrzejsze od nas i zwalać swoich dziadków później ze stołków. Life is life;) ja powiedziałam mojej mamie że na 50 urodziny mam dla niej prezent. więc było to co najmniej mało dyplomatyczne i mało taktowne;) znasz swoich rodziców i nie popełnisz takiego głupiego błędu!:D 

Przedewszystkim- wielki młot pierdyknął cię w głowę i tubalny głos z zaświatów rzekł "MASZ 15 MINUT - DOJRZEWAJ". ten sam głos usłyszysz po porodzie i zapyta cię wtedy czy dojrzałaś. Teraz skończyło się babce sranie - jesteś kobietą dorosłą, odpowiedzialną, myślącą. To nie wina dziecka że jest. A jestem pewna że będzie fajne. Uzbroić się w cierpliwość musisz i niestety znieść wszystkie krzyki i wiski. awantury miną. I nie martw się bo masz w brzuszku słoneczko i jest ono najważniejsze. I lepiej dać się rodzicom wykrzyczeć niż się bronić bo tylko winni się bronią a ty i maluch nie jesteście niczemu winni. Jakkolwiek by nie było - nie martw się i nie bój. my baby mamy to do siebie że jesteśmy silne i dajemy sobie radę z różnymi przeiwnościami losu.  

przepraszam- tylko winni się tłumaczą.

Kika w pewnym stopniu rozumiem cię przez co przechodzisz... Pewnie jak zauwarzyłaś jest tutaj wiele mam, które tak samo borykały się z takim samym problemem.

Głowa do góry, to że czujesz że awantura będzie to będzie- wkońcu to ty najlepiej znasz swoich rodziców i wiesz na co ich stać..., ale postaraj się dużo nie myśleć o nich i o tym co ci będą mówić, teraz ważna jesteś ty i dzidziuś pod twoim serduszkiem myśl o nim bo to ono teraz będzie twoim całym życiem a nie zrzędzący rodzice.

no to teraz na pewno zaszokujesz rodzicoe ojjj na pewno, ale powiedz to przeciesz i tak sie dowiedza ;)

Ja najpierw powiedzialam mamie. Zrobilam to na 3 dzien jak tylko potwierdzila sie moja ciaza. tez balam sie reakcji, dopiero co zaczelam studia a tu bach...

Wiesz, mamy najczesciej cos czuja juz wczesniej, zanim im powiemy. Z moja tak bylo, chociaz powiedzialam o wszystkim dosc szybko.

Jak tylko zaczniesz tak:" Mamo, musze Ci o czyms powiedziec..." to juz jakos pojdzie. Mowi sie "a" to i bedzie "b". Moja na poczatku opuscila rece, wyszla zapalic papieroska i do mnie wrocila. A ja w tym czasie zryczana, ze pewnie ja zawiodlam. A ona tylko zadala pytanie, czemu sie nie zabezpieczalismy. Calkiem spokojnie. Potem wyszlam do szkoly, a ona w tym czasie wziela sie za zalatwianie sprraw :D Zalatwila sale na wesele, zadzwonila do mojego teraz meza, i kazala udac sie do kosciola ;D Bo oczywiscie chcielismy byc razem. Ustalilysmy wersje, jak powiedziec ojcu ;D

Wiesz, nam sie wydaje, ze bedzie koniec swiata, a potem wychodzi calkiem inaczej.

moja mama sie potem przyznala, ze cos przeczuwala. Nieubywajace podpaski, maly apetyt rano ;) Matki czuja, ze cos nie tak z ich dziecmi. Moze twoja tez sie domysla, tylko woli sie chwile pooszukiwac, skoro nie przychodzisz i nie mowisz, to moze mysli, ze sie myli ;)

Powiedz, ze chcesz z nia porozmawiac. Wykorzystaj moment jak bedziecie same. Jak ci powie "slucham", to powiedz najnormalniej: jestem w ciazy. Spokojnie tylko. nawet jak sie zdenerwuje, to emocje opadna. Tylko Ty masz przewage, ze wiesz, wiec daj jej sie jakby co - wykrzyczec. Zaraz jej przejdzie na 100%.

trzymam kciuki. Wiem, ze najciezej wybrac moment, zawsze znajdzie sie wymowka. Ale zdejmiesz sobie kamien z serca. A najlepiej, jak przy tym przedstawisz jakis powazny plan na swoje przyszle zycie. Pokaz, ze jestes odpowiedzialna.

Ps. a dziadkowie potem szaleja na punkcie wnukow. Jak to moja mama mowi: ten to juz zawsze bedzie moj ;) Inne sobie chowajcie  juz, radzcie sobie, a ten to juz taki moj wychuchany (bo sie nim opiekowala jak studiowalam) ;D

Te nasze wpadki sa potem ukochane takie ;)

Moja mama sobie po mojej informacji powiedziala: czym ja mam sie martwic. Bede babcia, bede miala wnuka! :))