też miałam taki problem. nie jestesmy po ślubie a psuc zaczęło się jak zaszłam w ciążę,pomimo,że oboje hcieliśmy ego dziecka.raz dobrze,raz żle. i jeszcze skaczące hormony w ciązy. z urodzeniem małego znikły klopoty... niestety nie na długo. gdy mały skonczył 3 miesiące zaczęlo sie piekło. z Arturem widziałam sie i tak tylko kilka dni w tyg.bo jeszcze razem nie mieszklismy z powodu jego pracy. jak chchiałam gdzies wyjsc to az ściany od krzyku pekały.jemu należało się wszystko a mi tylko papmersy,gotowanie i pranie. po takich kilku miesiącach pękłam.rozstaliśmy się. (nie pierwszy raz). wtedy pojawił sie ktoś w moim życiu...(:*)ktoś kto juz w nim był i bęzie... po dwuch miesiącach zdałam sobie sprawe,że dla dziecka dam Arturowi jeszcze jedna szanse.po takim kopniaku i on troche zrozumial i jakos od pół roku ciągniemy to dalej.w kwietniu planujemy slub.nie jest naj gorzej ale chwilami mam ochote złapac go za leb i... :) puścliłam na luz. przytakuje mu ale i tak robię swoje:) to chyba przez to że kobieta szybciej dojrzewa a facetowi na zrozumienie priorytetów potrzeb czasmi pożądnego kopas w dupas albo kilku miesięćy:) mam nadzieję że wam tez się wszystko ułoży.