Od miesiąca spakowana, trochę zestresowana, niepewna. Tak wygląda moje życie. We wtorek wylot, a ja coraz bardziej zastanawiam się czy dobrze robię. Nie tak to miało wszystko wyglądać. Mieliśmy być w komplecie (rodzice, ja, Marco i dziewczynki), ale z naszych planów znowu "Ktoś" zakpił. Także pierwsze co zrobię zaraz po przylocie to pożegnam Tatę. Została mi już tylko mama. Poza nią nie mam już nokogo ze swojej rodziny. Powiem Wam, że ciężko jest być jedynaczką, zawsze pragnęłam mieć rodzeństo niestety tak się nie stało. Marzyłam o wielkiej rodzince i po częście moje prośby zostały wysłuchane. Dzieci to spełnienie moich marzeń. Szkoda, że mój Tatunio nie doczekał się przylotu własnej wnuczki. Biedny nie miał okazji jej poznać. Za dwa dni zaczynam nowe życie czy lepsze to czas pokaże...