A witam kolejna Mamusie :) Tym bardziej Twoj wpis mnie pocieszyl, bo po pierwsze tez marzylam o dziewczynce (tym bardziej, ze moj M juz ma dwoch synow)- tu sie nie udalo i bedzie Tomek, a po drugie ciagle towarzyszy mi paniczny strach przez nadmiernym przytyciem.. I tu dla pocieszenia powiem, ze na razie sie udaje- do tej pory przytylam 5kg, ktorych po mnie nie widac, brzuszek mam minimalny i bardzo wierze, ze taki stan utrzyma sie do konca :) Tzn wiem, ze jeszcze troche przytyje i brzych urosnie,ale moze nie beda to juz takie monstrualne rozmiary :) temat ten jest o tyle kontrowersyjny, gdyz zauwazylam, ze w naszym spoleczenstwie nie wypada przyznac sie, ze nie chce sie przytyc - zwykle konczy sie to natychmiastowym linczem innych mam i zarzutami, ze jestem egoistka skoro bardziej mi zalezy na wlasnym ciele niz na dziecku- jest to oczywiscie bzdura, ale coz zrobic :) Dbaj o siebie i mysl o sobie, a dziecko na pewno wyjdzie na tym bardzo dobrze :) W koncu szczesliwa mama to szczesliwe dziecko :) CALUJE CIE MOCNO i milego dnia zycze!! :)

Również witam serdecznie:) Ehh chyba wszyscy się boją tych kilogramow:) Mi już przeszło choć czasami zastanawiam sie zak bede wyglądać na sam koniec. Zgadzam się z Dominiką nie ma czego się wstydzić i tak ponosimy dużo "konsekwencji" naszego stanu więc chyba normalne ze boimy sie nie tylko o nasze Maleństwa.. Buziaki tzrymaj się cieplutko:)

Witam.W pierwszej ciaży przytyłam  hmmm az wstyd sie przyznac 26 kg.Zgubiłam to zaraz po porodzie (prawie).Teraz obiecałam sobie ze nie zrobie tego błedu  tymbardziej ze mam skłonności do tycia.Jak narazie mi sie nie udaje 13 tc i juz 2 kg na plusie ha ha ha.Pozdrawiam