a co gdyby zamiast cieszyć się dowodem "bezgranicznej miłości" pomyśli -zabiłam/em własną matkę...

"Majac jedno dziecko pomyslalabym egoistacznie: wybieram zycie dziecka, bo byloby mi za ciezko zyc bez niego. Wolalabym zejsc z tego swiata."

to ja mam odwrotnie - wiem, ile osób mnie kocha, dla ilu jestem ważna. ile cierpiałoby, gdyby mnie nie było. wiem, ze te osoby pomogłyby mi poradzić sobie z utratą dziecka.

tfu tfu

swoją drogą - ostatnio jak się wdrapywałam na drzewo żeby zerwać wiśnie, zaczęłam wyraźnie czuć, ile cenniejsze jest moje zycie dla mnie samej, odkąd jest Marcin. bardziej uważam na siebie. więcej mam odpowiedzialności, nie tylko za Marcina, ale i za siebie.

Moj. D wybralby mnie a ja tez raczej wybralabym siebie... Nie zostawilabym Misi... Oni sami by zgineli... nie wyobrazam sobie tego... Damian sam by nie podzwignal choroby malej wiecznych szpitali wizyt u soecjalistow... Napewno nie dali by sobie rady... Co potwierdza rowniez moj D. Juz kiedys poruszalismy ten temat i wlasnie to mi powiedzial ze robil by wszystko zeby mnie uratowac...

Szczerze to nie wiem jak barzo trzeba byc zdeterminowanym aby dokonac innego wyboru...:( Ciezki temat

a co z sytuacją gdy dziecko ma np. 5 lat i ulega jakiemuś ciężkiemu wypadkowi?
jesteście w stanie się poświecić, oddac swoje życie czy Wasz partner?bez Was dziecko nie jest w stanie przeżyć...

i co wtedy?

ogólnie rzecz biorac ciezkie tematy, mam nadzieje że żadna z nas nigdy nie znajdzie się w takiej sytuacji...
ale niestety takie sytuacje się dzieją!

porąbany jest ten świat czasem.

filka może się nie nakręcaj tak przed porodem bo nie prześpisz kilka ładnych nocek... :(

Czasem tez oprocz poczucia winy ze strony dziecka dochodzi zal ojca (podswiadomy chocby) do dziecka. Czasem niechcacy ojciec moze odpychac dziecko. wtedy ojciec jest nieszczesliwy i dziecko jest nieszczesliwe, bo na pewno odczytaloby wszystko bardzo dobrze.
Nie wiem, jak ja bym sie czula, gdyby to moja mama umarla dla mnie. Pomyslalabym, ze baaardzo mnie pokochala, ale mialabym chyba zal, ze zyje bez niej, sierota i ze ja bylam przyczyna jej smierci :(

Ale oboje ostatnio z mezem stwierdzilismy (przy calkiem innej rozmowie), ze jesli trzeba by bylo oddac serce dziecku (doslownie - transplantacja), to nie zastanawialibysmy sie. Tyle, ze prawo na to by nie zezwolilo. ale inaczej sie gada w sytuacji, ktora miejsca nie ma... I inaczej byloby podjac decyzje wspolnie (gdyby taka musiala byc sytuacja) - jakby czas na to pozwolil. Ze masz tam iles tygodni na podjecie decyzji, pozegnanie sie itp...
Wrrr ale okropny temat - ciary mam i lek mnie jakis ogarnal.