Nie ma wątpliwości co do tego, że dziecko w brzuchu jest dzieckiem, co więcej ma ono już swoje prawa. A my jesteśmy mamami w takim razie :D

Kurcze. Ja jakoś nie czuję się mamą :(

Wiem, że mieszka sobie we mnie mój synek. Czuję jego obecność na każdym kroku. Mam ciągle wrażenie, że już swoje zdanie na różny temat (na przykład na wiertarkę, jak się dziś okazało). Ale moje życie kompletnie się nie zmieniło (poza tym, że nie piję wina do obiadu).

Bycie mamą to coś poważniejszego niż czucie obecności swojego dziecka. Tak mi się wydaje. To opieka. Wsparcie takie bardziej fizyczne, materialne, namacalne. Uczucia w tym przypadku to chyba nie wszystko.

Takie jest moje zdanie.

Chociaż muszę powiedzieć, że czas ciąży to dla mnie bardzo ważny czas PRZYGOTOWAŃ do roli mamy. Jak napisała Izzi ponosimy teraz pierwsze poświęcenia: kłujemy się igłami, nie pijemy, nie palimy. Serio czasem mam wielką ochotę złamać zakaz picia alkoholu, ale jak sobie pomyślę, że nie siebie otruję tylko dziecko - MOJE DZIECKO - to mi się pić odechciewa.

Czasem też miewam chwile olśnienia. Jak zbieram rzeczy dla Niego. Uświadamiam sobie, że to nie dla mnie. Nie dla męża. Tylko dla naszego dziecka. Więc owszem ONO JUŻ JEST. Rośnie sobie we mnie tak samo jak rośnie we mnie poczucie bycia mamą.

I w ten sposób już się nim opiekujesz i już się o niego troszczysz. Materialnie i fizycznie też :)

cieszyłam sie z ciąży , ale bedąc w ciąży czułam sie tylko kobieta w ciąży, nie mamą , matka poczułam sie po porodzie po , nieprzespanych nocach , przy karmieniu , przy zmianie pieluszek i kąpaniu i przy całowaniu ciałka mojego synka .

Myśle ,że dopiero będziesz , to trochę tak jak by studenta medycyny nazywać już lekarzem .

Ja jestem mamą od 16 pażdziernika czyli od dnia poczęcia mojego syna :)