Najbardziej boje sie powaznych chorob. I zeby nic ich zlego nie spotkalo.

Zanim zostałam mamą najbardziej obawiałam się zmieniania zasmolonych pieluch XD
Teraz najbardziej boję się właśnie okresu dojrzewania.

Oczywiście zdrowie i życie syna na pierwszym miejscu . Nie ma dnia żebym się nie martwiła. Boje się też swojej śmierci , że będzie dorastać bez matki . A ja nie zobaczę jego dorosłego życia , choć jak juz będę martwa to pewnie już nie będzie mnie martwić , heh masakra takie głupie myśli mam . Ale przed porodem najbardziej obawiałam się zmiany trybu życia , zmęczenia , że moje życie towarzyskie zniknie a moja jedyna rozrywka będzie zabawa z dzieckiem . Na szczęście okazało się ze z synem można tak samo fajnie spedzać czas ze znajomymi , że najbardziej lubi kiełbasę z grilla ; ) nawet byliśmy ostanio na strefie kibica mały był mega szczęśliwy, miał zamki dmuchane zabawy z mamutem pani pomalowała mu buźke , a w miedzy czasie grał w Pile z innymi dziećmi a rodzice mogli w miarę spokojnie oglądać mecz ;) jak na razie nie boje się jego wieku nastolatka , wręcz nie mogę się doczekać mam dwóch bratankow w wieku 16 i 19 lat fajne chłopaki nie robią większych problemów wychowawczych . Często gramy w karty czy pijemy piwko z tym starszym jest fajnie .

mój największy strach to strach o przyszłość moich chłopaków. Czy będę potrafiła wychować ich na odpowiedzialnych ludzi, czy nauczę ich szacunku do innych, pracowitości, zaradności. Czy nie skończą jako uliczni chuliganie, albo żule spod sklepu.
Pochodzę z "normalnej" rodziny, a moja siostrzenica pije, bije, kradnie, ćpa, puszcza się na prawo i lewo, porzuciła dziecko...
Niby "normalna" rodzina i "normalni" rodzice, ale musieli gdzieś popełnić błąd i boję się, że przy całej mojej "normalności" zrobię coś nie tak i moi chłopacy zejdą na nieodpowiednią drogę :-(

ja przed urodzeniem się Kasi bałam się czy podołam jako mama, a teraz właśnie boje się jak dam radę z dwójką dzieciaczków.