no tak izzi ale to tak jak mówię wszystko zależy od podejścia Twojego no i otoczenia, ja na szczęście miałam o tyle szczęścia że nauczyciele byli bardzo miło nastawieni :) chociaż spora ich część dłuuugo nie wiedziała że jestem w ciąży :) Ale wydaje mi się że jeśli by mi tak powiedziano w szkole tzn, że "albo się przeniesiesz albo i nie zdasz" to i tak bym sobie nic z tego nie zrobiła.

Ja urodzilam synka majac 16 lat-rocznikowo 17 ;-)
Szkoła - przenioslam sie do lo dla doroslych .. nauka w trybie dziennym to troche niemozliwe w takiej syt, no chyba , ze ktos chce aby jego dziecko wychowywal ktos inny.. ;-)
Otoczenie - w moi mprzypadku super! A nauczyciele to w ogole, jak jeszcze uczylam sie w zwyklym liceum , jak bylam w ciazy,bo dopiero po porodzie przenioslam sie do lo dla doroslych , byli dla mnie super, mialam taryfe ulgowa jak sie patrzy...
Rodzice , moi akurat w porzadku , na poczatku byli w szoku ale pozniej wszystko bylo powiedzmy tak jak i przed zajsciem w ciaze.
Tak jestem nadal z ojcem dziecka,wzielismy nawet slub cywilny;-) nie widzimy poza soba zycia;-)
Dziecko to Skarb , nawet w takim wieku , trzeba tylko z rozwaga powaga i odpowiedzialnoscia do tego podejsc i jest pieknie... Oddalabym zycie za mego synka ;-) dar z nieba. POZDRAWIAM ;)

Ja teraz bardzo rzadko imprezuję. :) Więc doszczętne `odstawienie` imprez nie byłoby dla mnie problemem. :) Mam stałego chłopaka, jestem z nim ponad 2 lata...:) Kocha dzieci tak samo jak ja... :) Jednak mimo wszystko najbardziej niepokoi mnie szkoła, chcę ją ukończyć... Dlatego myślę o LO zaocznym. :P

Dziecko to oczywiście skarb ale potrafi też bardzo dać w kość. Ja jestem szczęśliwa że urodziłam swojego synka w wieku 27 lat. Mam teraz cudowne wspomnienia z młodych lat, spontaniczne wyjazdy na weekendy, wspaniałe imprezy z przyjaciółmi, beztroskie szczęśliwe życie i na jego wspomnienie łezka kręci mi się w oku. Będę miała co opowiadać synkowi jak podrośnie. Uważam że na wszystko przychodzi w życiu czas. Przemyśl sobie dokładnie czy jesteś pewna że chcesz zrezygnować zupełnie ze swojej wolności i już teraz uwiązać się na resztę życia? Jesteście jeszcze tacy młodzi. Ja w Twoim wieku miałam partnera i bardzo go kochałam, byłam pewna że to ideał i że będziemy ze sobą na zawsze. Również wtedy myślałam o dziecku. Dwa lata później poznałam jeszcze większą miłość swojego życia a 5 lat później Piotrka z którym teraz dopiero mam dziecko. Dopiero teraz wiem że byłam gotowa na to. Dziecko to nie jest tylko radość, bywa bardzo bardzo ciężko, nie mówiąc już o kwestiach finansowych ale to też wielka próba dla związku. Mimo że oboje jesteśmy dojrzali i kochamy się bardzo to dochodzi teraz do wielu nieporozumień. Przemyśl to dobrze bo później nie będzie już odwrotu,

Zdaję sobie z tego sprawę...
Dziękuję Wam za te wypowiedzi; sa dla mnie bardzo wazne. :)

choleeeernie podziwiam wszystkie młodociane mamusie, urodziłam w wieku 26lat i to był odpowiedni czas. Kiedy miałam naście.... boże co ja miałam w głowie! roztrzepana, nieodpowiedzialna, niepoważna, wiecznie na imprezach i w rozjazdach- matka była by ze mnie jak z koziej dupy trąba :D nawet wolę nie myśleć. dlatego bardzo się cieszę czytając wypowiedzi koleżanek że DA SIĘ dać radę nawet mając naście :) pozdrawiam serdecznie

W moim liceum do sprawy podchodzono raczej normalnie i nikomu nie kazano "przenosić" sie do innej szkoly a bylo kilka dziewczyn, które zaszly w ciaze w tym czasie kiedy ja tam chodzilam i bylo ok a nauczyciele raczej pomagali dziewczynom...Znam tez blizej dziewczyne, która zaszla w ciaze jak miala 16 lat..teraz jej synuś ma juz 10 lat a ona od dawna nie jest z jego ojcem mimo ze wzieli ślub, okazal sie kompletnie niedojrzalym palantem...Spotkala potem fajnego faceta, sa ze soba juz kilka lat i wszystko dobrze sie uklada...Ciąża dla nastolatki moim zdaniem nie musi oczywiscie oznaczac katastrofy. Jeśli ma silna wole i wsparcie najblizszych to wszystko idzie łatwiej...i nie zrezygnuje ze szkoły, planów czy marzeń jakie były przed nią...

ja urodzilam corke w wieku 19 lat w ostatniej klasie lo zaszlam w ciaze bylo ciezko ale mialam wspaniala wychowawczynie ktora bardzo mi pomagala do tej pory sie odwiedzamy ona uwielbia domi :) zdalm mature skonczylam roczne studia zaoczne domi ma 2 latka a ja niegdy nawet przez chwile nie pomyslalam co by bylo gdybym jej nie miala jest moim najwiekszym skarbem nie zaluje niczego a rodzice hm...swiata poza nia nie widza jest ich oczkiem w glowie:)

moim zdaniem niewazne ile masz lat. 18, czy 26 wazne czy masz mozliwosc stworzenia dziecku dobre warunki do zycia. czy jestes w stanie utrzymac je i was. zajdziesz w ciaze wiec Twoj narzeczony bedzie musial stanac na wysokosci zadania.praca, w miare godne zarobki.

Taak, zdaję sobie z tego sprawę. :) Na początku pomagałby mi tata; myślę, że nie byłoby dla niego problemu...Prowadzi firmę za granicą. Wiem, że całe życie tak nie będzie, ale przynajmniej na początek. Mój chłopak oczywiście pójdzie do pracy bez względu na wszystko. Noo a jak by się odchował mały/mała to ja też zacznę pracować. ;p