UZSADNIENIE:
nie bylabym wstanie przetrzymywac tak dziecka, jesli placze to znaczy,ze potrzebuje rodzica, dla mnie to troche okrutna metoda.

Ja nauczyłam zasypiac moje dziecko samodzielnie bez placzu, bez wchodzenia, bez przetrzymywania jakiegos.

ehh.. Dla zdecydowanych rodziców? Przepraszam bardzo, ale na co mam się decydować? Na zostawienie płaczącego dziecka, dla którego w tym momencie dzieje się najgorsze? Pokazanie mu że nikt po niego nie przyjdzie kiedy akurat tego potrzebuje.. Pozostawianie go w trudnych chwilach takich jak zasypianie?
Skąd w w ogóle taki pomysł? Żeby dziecku pokazać kto tu rządzi? PARANOJA!

Mamy być wygodnymi rodzicami, i jak czytamy z podręczników, dziecko które kończy pół roku ma przesypiać całe noce i ładnie zasypiać, bo tak sobie tego życzymy ? A gdzie jego uczucia? A ono już nic nie ma do powiedzenia w tej sprawie? Jesteśmy nastawieni tylko wyłącznie na siebie? To może kupmy sobie lalkę którą da się wyłączyć kiedy za dużo płacze..

UZSADNIENIE:
nie bylabym wstanie przetrzymywac tak dziecka, jesli placze to znaczy,ze potrzebuje rodzica, dla mnie to troche okrutna metoda.
Ja nauczyłam zasypiac moje dziecko samodzielnie bez placzu, bez wchodzenia, bez przetrzymywania jakiegos.




zgadzam się z agulą.Ja nauczyłam Olivie zasypiać jak miała dwa miesiące-bez płaczu.Wyciszyłam ją i położyłam do łóżeczka i przez pierwsze 2 dni krzątałam się po cichu po pokoiku składając pranie.Mała zasypiała bez problemu bo wiedziała,że jestem w pobliżu.A nawet gdyby płakała nigdy nie odmierzałabym czasu po jakim mogę do niej wejść.W końcu od tego jest mama,żeby utulić jak dziecko płacze.Nawet my dorośli w trudnych dla nas chwilach potrzebujemy wsparcia bliskiej osoby wiec tego typu teorie uważam za nie do końca rozsądne

mój Marcin sam raczej nie zaśnie. muszę go trzymać za rękę. usypianie trwa od 15-30 minut, ale bywa że i 1h.
jak się wnerwię to wychodzę na papierosa. jak zaczyna mnie wołać, to podchodzę do drzwi i mówię do niego spokojnie, że ma się położyć i nynać. on się kładzie ale dalej nawołuje. jak się uspokoję (wypalę), to wchodzę i usypiam dalej.

chciałabym, żeby nauczył się sam zasypiać, ale jeśli mam stosować dla mnie dosyć okrutne metody, to dziękuję.
jestem w stanie wychodzić z pokoju, ale w tym czasie chcę żeby słyszał mój głos. jak w nocy się budzi, nie zrywam się z łóżka, próbuję go uspokoić samym głosem (co przeważnie się nie udaje), on się rozkręca, więc wstaję, nie chce mi się wisieć pół nocy nad łóżeczkiem więc biorę go do siebie do łóżka. i wtedy zazwyczaj spokojnie śpi dalej. znaczy że potrzebuje mojej bliskości.

Moj syn zasypia sam od kiedy skończyl jakies 3 miesiące...bez specjalnych metod i zbędnego narażania go na płacz - który musiałabym znosić z zegarkiem w ręku...Moim zdaniem każda mama powinna wypracować swoją metodę bo każde dziecko jest inne i ma inne potrzeby...Nie wyobrażam sobie stać ze stoperem i patrzeć jak dziecko placze...moze jestem jakas INNA ;/

Dokładnie, każda mama sama może zdecydować jak usypiać i ten tekst jest dla zdecydowanych zmienić męczące i niekoniecznie zdrowe nawyki. Jak komuś odpowiada usypianie na rękach jego sprawa i nie miałam zamiaru w to ingerować.
Mamy, którym udało się przyzwyczaić dzieci do samodzielnego zasypiania niemal od razu, są szczęściarami którym trafiły się dzieci - aniołki, podzielą tą opinię pewnie pozostałe u których wszelkie metody nie skutkowały i zawsze musiały pokonać wiele trudności żeby osiągnąć zamierzony efekt.

pytanie o metodę bardzo podobną (różnica w minutach) 3/5/7 czy jakoś tak było nie dawno.
ja ją poparłam i dostałam po głowie od reszty mamusiek ;)
więc się już nie wypowiadam.
bo to męka dla dziecka itd. ;)

miałabym przez 5 minut słuchać jak moje dziecko płacze, jak się tym płaczem zanosi? serce by mi pękło, wole nie przesypiać całych nocek i bujać mała w wózku (tak zasypia od kiedy nie jest na piersi)....

U nas jest to samo jeżeli chodzi o wiszenie nad łóżeczkiem. Też mi się nie chce. Przy mnie lub mężu (właściwe to bardziej przy mnie) nasz synek śpi spokojniej. Na początku słuchałam rad typu:odłóż noworodka do łóżeczka, bo jak mu pozwolisz spać ze sobą, nie będzie chciał spać sam. Boże jak mi było przykro odłożyć miesięczne dziecko dalej niż pół metra od siebie... ale przemogłam się i co??? I zupełnie niepotrzebnie torturowałam siebie i jego, bo do tej pory zabieram go do łóżka. Nie wiem po co tresować dziecko aby spało samo, usypiało samo, skoro ono nas potrzebuje!!!
Dorośnie do tego żeby zasypiać i spać samodzielnie. Tez czasem nie mam nerwów, też czasem muszę wyjść z pokoju żeby się uspokoić. Ale wolę to, niż stanie za ścianą i słuchanie płaczu licząc czas.

Dokładnie...jak moi rodzice mówią - to są uroki macierzyństwa i czasami mój tata wspomina jak mnie musieli nosić i bujać zebym zasnęła albo poprostu nie płakała...teraz się z tego śmieją i mają co wspominać...U nas na początku też lekko nie bylo bo trafiły nas kolki ale teraz jak na to patrzę to nie żałuję ani chwili bo to byla dobra rozgrzewka ;)))