Wkurzyłam się, baaardzo się wkurzyłam. Całą ciążę znosiłam bardzo dobrze, raz zdarzyło mi się złapać lekką infekcję i tyle.  A tu nagle, nie wiem skąd, jakieś dziadostwo się znowu do mnie przykleiło. Ale od początku.

Cały tydzień nie wychodziłam z domu ze względu na coraz częstsze "plątanie się nóg" i ociężałość. Czyli - nie narażałam się na żadne grypy itd. W sobotę odwiedził nas brat z żoną i dzieckiem. Posiedzieli, pogadali, super. Już pod koniec ich wizyty czułam się jakoś słabiej, jak by coś mnie zaczynało łapać, później całą niedzielę było dobrze, a od wczoraj jestem zawalona katarem, przez to boli mnie też gardło i głowa - jak przy przeziębieniu.

I tak myślę sobie, skąd ja to złapałam? Przecież nie wychodziłam na mróz, po domu też nie latam nago przy otwartych oknach. Nasi goście też nie byli chorzy, więc o co chodzi?!

I nagle, olśnienie - wiem! Moja bratowa. Nie przepadam za nią, jest bardzo wyciągającą energię osobą. Właściwie to nigdy nie darzyłam jej sympatią, co nie znaczy, że źle jej życzę. Nic z tych rzeczy. Po prostu nie lubię jej towarzystwa, bo potrafi człowieka swoją osobą zamęczyć. Godzinami może opowiadać o swoich problemach - raz skarży się na rwę kulszową, potem na to, że ciężko przechodzi miesiączkę, innym razem narzeka na brak pieniędzy, na to, że samochód się zepsuł, że podłoga do wymiany w mieszkaniu, że dziecko chore, że tyłek boli, że coś nie załatwione, że zupa była za słona i że olaboga jaka to  ona biedna i pokrzywdzona i jak jej źle i pod górkę.

Poza tym, jest bardzo miła. Chce sięze mną przyjaźnić, często zagaduje na fejsbukach, dzwoni do mnie, szuka mojego towarzystwa. Też przez to mam jej czasem po dziurki w nosie.  Przed świętami Bożego Narodzenia rok temu, była w ciąży - na zwolnieniu - a ja pracowałam na zmiany - tydzień na tydzień. W czasie, kiedy miałam wolne, codziennie przyjeżdżała do mnie rano i przesiadywała do czasu, aż brat ją odebrał wracając z pracy. Nie mogłam nawet zrobić porządków w domu, odpocząć. Nic fajnego, serio.

Teraz bratowa, ze względu na dziecko, już mnie tak często nie nawiedza. Zawsze myślałam o niej, że to w sumie miła kobieta, tylko strasznie upierdliwa i że ma dobre intencje, czasem mi było głupio, że tak bardzo za nią nie przepadam, ale teraz.... zauważyłam, że podejrzanie często jest niby nieświadomie uszczypliwa. Na przykład , kiedy mnie widzi, prawi "komplementy" - "Dobrze wyglądasz w ciąży, ale na twarzy to wyraźnie przytyłaś", "oj, zobaczysz, lada dzień strasznie spuchniesz","no, kochana, ja nie wiem, ładne te Twoje nowe buty, ale niedługo nie dasz rady ich ubrać" , "oj, ja nie wiem, jak Wy tutaj łóżeczko zmieścicie w tym pokoju", "a ta nowa szafa ładna bardzo, tylko duuża taka, sporo miejsca zajmuje", "Chcecie nazwać synka Dariusz? To jak ten dziwak z "Trudnych spraw", hi hi hi".

Doszłam do wniosku, że bratowa żeruje na mojej energii. Tak jak typowo opisywane w książkach i w internecie wampiry energetyczne. Świadomie lub nieświadomie doprowadza mnie do irytacji, połączonej ze zmęczeniem jej narzekaniem i tym samym psuje mi humor i pozbawia energii do życia. Tak mi przyszło do głowy, że przez nią teraz złapałam to "przeziębienie". Może wyssała ze mnie zdrowie ;) Trochę traktuję to z przymrużeniem oka, ale coraz częściej zastanawiam się, czy czegoś w tym jednak nie ma. I czy ona tak celowo, czy bez premedytacji? Fakt jest jeden - coś z wampira w sobie ma. Znacie podobnych ludzi? Jak sobie z nimi radzicie?