No ośmielę się powiedzieć, że mdłości już mi przeszły, wymioty też ustały. Boże! Dzięki Ci! Brzuszek już się u mnie uwydatnił i ślicznie się zaokrąglił, taka maluteńka piłeczka. Ależ jestem już z niego dumna, "Baloniku mój malutki, rośnij duży okrąglutki... xD".

Najważniejszą rzeczą jest to, że za tydzień ryzyko poronienia znacznie się zmniejszy. Wprawdzie nie miałam jeszcze badań krwi i moczu(ponieważ termin na te badania mam wyznaczony dokładnie dopiero na jutro, bo tutaj w irlandii lekarze wychodzą z założenia że wcześniejsze ingerowanie w ciążę nie ma najmniejszego sensu, ponieważ ciąża to rzecz naturalna i jak masz ją donosić to donosisz a jak nie to nie).  martwię się trochę o to że w szpitalu mogą mi wykryć jakieś bakterie w pęcherzu, ponieważ w niedalekiej jeszcze przeszłości regularnie miałam problemy z pęcherzem, a na pewno bakterie same się nie wykurzyły...

Pamiętam jak tylko dowiedziałam się że jestem w ciąży i na początku stawiałam prawie z 100% pewnością, że będzie chłopak, jakoś to psychicznie czułam, a teraz?? Nie mam poojęcia już czego się spodziewać. Dla mnie nie ma różnicy bo wiem że i tak będę kochała ale chyba różnicę sprawia to mojemy mężczyźnie ponieważ on wyczekuje syna. A co będzie ja się urodzi córeczka? mówię mu żeby się nie nastawiał na syna bo może okazać się co innego, ale on i tak czeka na chłopaka... Dziwnie się czuję z tą sytuacją. Tak jak bym się lekko bała że może być rozczarowany.

Dzisiaj zrobię sobie zdjęcie brzuszka i wstawię je do mojej galerii, pozdrawiam wszystkie przyszłe i obecne mamusie ;)