Bardzo przykre jest to co teraz napiszę, ale niestety to prawda.

Mieszkamy z moim przyszłym mężem (piszę z mężem, bo za miesiąc mamy już wesele) w Irlandii i nie można powiedzieć ze nie utrzymujemy kontaktów z rodzicami, rodziną i znajomymi z Polski.

Kiedy tylko dowiedziałam się że jestem w ciąży, a był wtedy to 5ty tydzień, odrazu zadzwoniłam do mamy aby jej o tym powiedzieć, odebrała moja starsza o 3 lata siostra, z którą różnimy się jak ogień  i woda. Powiedziałam jej pierwszej i przez moment czekałam na reakcję, pozytywną rzecz jasna, powiedziała a to fajnie, już ci daję mamę, nawet niechciała dowiedzieć się czegoś więcej (!). Moja mamusia oczywiście bardzo się ucieszyła, i dała mi wiele wiele wskozówek, co i jak :) co jakiś czas pisze do mnie sms-y,cały czas pyta jak tak się czuję ja i mój mały kurczaczek ::, nie nie, przepraszam, kurczątko, bo kurczaczek to ja ;)

Dzisiaj wchodzę już w 5ty miesiąc ciąży, i bardzo cieszę się zainteresowaniem ze strony koleżanek, kuzynostwa, babci, mamy, ale siosty niestety nie.

Wiecie że przez ten okres 4 miesięcy nawet na gg nie napisała do mnie jak się czuję, jak dzicko się rozwija, czy jest zrodwe? Duże? który to tydzień, czy znamy płeć, jak na imię?!

Z jednej strony nie dziwię się, - powiedziałam nawet to ostatnio do Tomasza - przecież ona nigdy nie była za mną, zawsze się tylko kłóciłyśmy i ona kablowała na mnie przy każdej jednej okazji, nie mogłam jej się zwierzyć z moich problemów, sekretów. Nasze relacje były nawet można powiedzieć że gorsze niż między znajomymi. Zawsze byłam odtrancana przez nią, a ona zawsze twierdziła że mama bardziej jest za mną bo ja jestem młodsza.

Kiedy nadeszła decyzja wygoru świadkowej na mój ślub, bez chwili zastanowienia wybrałam moją kuzynkę Kasię, która zawsze była moją przyjaciółką, i zawsze mogłam na nią liczyć. Gdy mama usłyszała tę decyzję, zaczęła się awantura, że Agnieszka to moja jedyna siostra, i to ona powinna być świadkową. :( Uległam, za miesiąc ślub, a ja jestem znieszmaczona tym bardzo, bo wiem że nie mogę na niej polegać. Żaliłam się Tomeczkowi że nie jestem z tego powodu szczególnie szczęśliwa, a on tylko okrzyczał mnie że powinnam mieć swoje zdanie i nie słuchać się matki w takich decyzjach.

Teraz następnym momentem wyboru przecież będą chrzciny. Wiem doskonale że osoba która całe życie żyłą w takich a nie innych relacjach ze mną, nie będzie inaczej traktowała mojego rodzonego dziecka, poza tym o czym przecież świadczy brak zainteresowania ze strony mojej jedynej i rodzonej siostry moją ciążą. Jak mogę wziąść taką osobę na chrzestną matke??!!

Wybrałam już Kasię, po pierwsze za to że jest cudowną osobą, jest dla mnie kochana, interesuje się moim dzidzi, była całe życie moją przyjaciółką no i  jest ode mnie młodsza, a rodzice chrzestni powinni być chyba młodsi od rodzonych prawda?

Tomasz jest zadowolony z tego wyboru, bo bardzo lubi Kasię, ale boję się po prostu powiedzieć mamie o tym, bo wiem że będzie jej przykro i że będzie rozczrowana, ale przeiceż to nie ona powinna decydować w moim życiu o wszystkim prawda? Będę musiała z nią na spokojnie i delikanie o tym porozmawiać.

Na sam koniec dodam tylko że czasami jak myślę o tym, jak moja siostra się nawet słowem nie odezwie do mnie, nie napisze którkiego smsa, wiadomości nie zaostawi na gg to bardzo, ale to bardzo jest mi przykro. Ja na pewno nie zachowałabym się tak...