Niby powinnam się cieszyć, niby powinnam być wdzięczna, a jakoś nie jestem. Strach przed porodem też zwiększył mi się o tydzień, nagle przybrał rozmiaryu bestii i zaczął przypominać objawy paniki i histerii. Nie mam upranych ubranek, nie mam spakowanej torby, nie mam łóżeczka ani mebli, za to mam całe pokłady strachu. Na dodatek moja mama stwierdziła, że u nas w rodzinie dziewczynki rodzą się zawsze przed terminem, więc tak naprawdę właściwie mogę się spodziewać lada dzień. I jak ja to wszystko ogarnę...?

No ale jak już napisałam, jakoś to będzie.

Nie będzie tak źle...Mi ostatnio jak byłam w szpitalu kazali w każdej chwili spodziewać się porodu(choć termin mam na 15.12)bo szyjka już króciutka,czop odszedł,trochę wód odpłyneło...Też się bardzo denerwuje,zwłaszcza po tym na co się w szpitalu napatrzyłam,ale i strasznie się cieszę...Tylko żeby z małym było wszystko dobrze,bo to jednak przed terminem według lekarzy nastąpi...

A za pakowanie torby to może lepiej czas się zabrać,bezpieczniej jest jak czeka sobie już spakowana spokojnie w kącie...

Dobrze będzie!Powodzenia!

Hej :) No to widzę że rodzimy podobnie, chociaż ja chyba jednak kilka dni później się postaram ;) 

Oj mnie też dopadł strach przed porodem- bo czeka się kurcze na ten grudzień tyle miesięcy, a on już łajdak jeden lada dzień się zacznie!! Przygotowałaś już ubranka i torbę? Ja jeszcze nie.. i bardzo się boję żeby zdążyć ze wszystkim..

 No ale jakoś to będzie. Tak jest. Jakoś MUSI być przecież :) 

Pozdrawiam ciepło