Ja trzese portkami potwornie, boje sie, czy rozpoznam skurcze, czy dam rade z porodem, czy dam rede kapac, przewijac, karmic, poznawac potrzeby. Ogolnie to boje sie wszystkiego, mam 30 lat a nigdy w zyciu nie mialam stycznosci z dziecmi!!! Moj chlopak jest za to bardzo spokojny... A najbardziej sie boje naszych mam, ze nie dadza nam spokoju z odwiedzinami i telefonami. Obie mieszkaja 5 min z buta od nas,....

ojjj ja tez sie bałam czy dam sobie rade...ale to samo przychodzi:) w szpitalu bylam zdana sama na siebie wiec sie nauczylam szybciutko! ale pamietam kiedy pierwszy raz go ubierałam i przewijałam...rece telepały mi sie z nerwow...jak moja mamuska i tesciowa widza jak to teraz robie w tempie ekspresowym to same sa w szoku,boja sie dotknac malego bo on taki delikatny i malutki:)mamuski bez obaw same zobaczycie ze to nic trudnego:)

w piwerwszej ciazy tak, czulam ogromny strach czy dam rade, czy bede dobra mama i jak to wogole bedzie z dzieckiem...ale dalam rade, poroadzilam sobie, teraz juz mniej sie boje choc mysle czasami jak to bedzie z 2 malych dzieci, chyba kazda z nas ma takie "glupie" mysli

Ja oczekuje swojego 3. malenstwa... i rowniez przez glowe przemykaja rozne mysli. Moze nie sa to leki porownywalne z tymi, ktore sie odczuwa oczekujac pierwszego dziecka. Ale jednak sa. Czlowiek nastawia sie na powiekszenie sie rodziny, wiecej obowiazkow... i wiele innych spraw. To normalne.

chyba kazda kobietka w ciazy ma takie mysli, ale jakbym miala tak siedziec caly czas i sie nad tym zastanawiac nigdy bym sie nie zdecydowala na dziecko...

A mnie najbarziej przeraża ten kikutek po pempowinie. Boje się, że niechcący szarpnę czy coś...

mnie tez troche przeraza ten kikutek,

ale staram sie myslec o samych pozytywach.. i jakos sobie radze z tymi watpliwosciami czy dam sobie rade.

nie ja pierwsza nie ostatnia.... :D

A ja się boje że Mała nie da mi się wyspać i będe chodzić na półprzytomna...

A poza tym jak tylko sobie pomyśle o teściowej która zapewne będzie stała mi nad głowa cały dzień i wszystko komentowała to mnie trzęsie!!! Już mnie "szkoli" a gdzie dalej... Masakra! 

Ja bardzo się boję, choć wiem , że w okół mam tyle doświadczonych mamuś które zawsze beda mogly mi pomoc... A boje sie , bo jak Dzidzia przyjdzie na swiat nadal bede miala te 16 lat... Pociesza mnie to , ze wsrod ludzi mam opinie takiej innej niz zwykla szesnastka , powaniejszej, bardziej odpowiedzialnej, wiec chyba cos w tym jest ;)) Wszystko z czasem przyjdzie samo , tego nie da sie wyuczyc :)