mnie tez juz meczy zniecierpliwienie:(wsluchuje sie w siebie,co jakis czas wydaje mi sie ze....chyba juz sie zaczyna...po czym za jakis czas stwierdzam......ze to nie to,bo mija.teraz mam dylemat,bo bol przerwal moj poobiednia drzemke,ni e wiem czy mowic o tym mezowi(spi teraz),bo na 18 idzie do pracy,obawiam sie,ze jak mu powiem to zostanie ze mna,a nie wiem,czy jest sens,czy znow falszywy alarm....dotinka jeszcze troszke musimy wytrzymac i poczekac,az nasze dziewczynki beda nas chcialy zobaczyc:))

czy ten rocznik to uparciuszki:)),już sama niewiem.Krzyż znowu mnie rozpiera,brzuch robi się twardy jak kamień.Czekam aż woda się nagrzeje,bo dopiero rozpaliłam w piecu:)),wezmę gieplutką kąpiel i zobaczymy..."Cała mądrość życia to umieć czekać i mieć nadzieję."-Złote myśli:))

oj dziewczyny Wy juz 40 tydzień a ja dzisiaj kończę 38 i mam już serdecznie dosyć. Chyba te nasze panny w brzuszkach to udane egzemplarze będą :) a tak w ogóle to chyba dobrze im tam w środku pod tymi naszymi serduszkami, ciepło, cicho, bezpiecznie a to, że mało miejsca to chyba im nie przeszkadza. :) Trzymajcie sie kochane i wszystko będzie dobrze!! a jak już będzie po i będziecie miały siły i chwilkę to opiszcie wszystko!! 

Inka,napewno się odezwiemy:)),tyle czasu spędzonego tu to nie można zmarnować:)).Krzyż mnie coraz bardziej rozpiera i mocniej zaczynam czuć parcie...niewiem idę pomoczyć się w gorącej kąpieli...mam nadzieję że rozbuja się...

spróbuj pójść na dyskotekę i idź poskacz trochę...moja siostra też próbowała wszystkiego :D potem poszła na koncert, poskakała, wróciła i o 23 poszła się położyć... o 1.30 jechała do szpitala, a w południe leżała już na sali ze swoją córeczką :D hehe pozdrawiam