smutno mi się robi jak się czytam to co napisałaś :( póki hormony się nie uspokoją to musisz być dzielna, wiem że najlepiej jest się rozpłakać ale już niedługo będziesz miała na tyle siły że powiesz głośno i wyraźnie kto rządzi :) ja też ryczałam nad malutką sama nie wiedziałam czemu... więc głowa do góry, będzie dobrze :)

czytam to co piszesz i zaczynam sie bac, chociaz do porodu jeszcze daleko.za niecaly miesiac zjezdamy do polski i bedziemy mieszkac po sasiedzku z tesciami. tesc jest super ale tesciowa.................masakra.ciagle wciska nosa w nasze zycie.

jeszcze rok temu moj maz byl na kazde kiwniecie palca ale jak wreszcie powiedzialam ze ma wracac do mamusi pod jej sukieneczke bo jak chce komus dyktoac jak ma zyc to moze jemu bo ja sobie na to nie pozwole i ze mam juz dosc tego pie....go malzenstwa, zmienil sie niesamowicie. teraz tym bardziej cos w nim peklo i nie widzi swiata poza mna i dzieckiem. matka oczywiscie dalej sie wtraca, bo jeszcze nie jestemy w polsce a ona mowi co i jak mamy robic ale jak narazie mowi jej ze to nie jej sprawa, nasza decyzja itd. jestem z niego dumna. oby tak dalej.

kochana tez postaw wszystko na jedna karte. my przezywalismy kryzys przez ok pol roku, az wreszcie dopielam swego i odzyskalam meza, bo na tesciowej mi nie zalezy. i postanowilam ze jak bedzie wchodzic z butami miedzy mnie a meza to dopiero jej pokaze na co mnie stac!!!! zrob to samo, zobaczysz ze dziala, bo prosby na nic sie zdadza.

powodzenia:)

Raz już postawiłami mieszkalam tydzien u rodzicow,tam zbytnio nie ma warunkow dla małego dlatego wrociłam...wciaz licze na to ze moze a noz widelec cos sie zmieni...